Interview with Bill Thomas

An active airsofter since 1995, he can be considered a “veteran” of the Airsoft community. Most might already know him from his articles in “Airsoft Action” magazine, others may have even met him in a field. Bill Thomas recently visited Greece in order to participate in “Warzone: The Final Assault” and we couldn’t miss the opportunity to interview him! 

1) Please introduce yourself to our readers, and tell us how everything started with you and Airsoft.

Hi there, and thank you for the opportunity to speak with you! I’m more used to writing about other airsoft players to be honest thanks to my position as Editorial Consultant at Airsoft Action magazine but I’ll do my best!

My journey with airsoft has been a long one, and I’m pleased to say that the adventure shows no sign of stopping soon although I’ll be 54 this year! It started back in late 1995 when I found my first airsoft pistol, a plastic “1911” springer that I still own to this day; the wood grips I fitted actually cost more than the pistol itself, but we all know about “accessories”, right?

Suffice to say that this opened up a whole new world to me and I started to attend “skirmish days” at local airsoft sites like Ultimate Airsoft near Bristol, picking up the first of many “M4” AEGs along the way. I became involved with a team, “The Evil Bears”, and this meant visiting even more sites around the UK as a player. Airsoft was at that time a hobby as I worked full time as an outdoor pursuits and team building instructor, and then in the outdoor equipment industry for a number of leading climbing and mountaineering brands.

This all changed in 2006 when my wife and I had the opportunity to go and work in the USA and I got involved in the Florida Airsoft scene. This was really a “heyday” period for airsoft in Florida with a really busy forum community and numerous large games on a regular basis at wonderful sites like “Waynes World” in Ocala; the guys were absolutely awesome and I started playing even more, on pretty much a weekly basis at a CQB site (shout out to the old Ulmerton Crew!) and then at least once a month at larger “Battlesim” scenario weekenders with Mac and the guys from Mindgame Productions. It was at this time that I started submitting game reports to airsoft magazines and some even got published! I was also shooting “real steel” on a regular basis, and after meeting a larger than life individual and subsequently great mate by the name of Robbie, my journey into the “tactical lifestyle” began in earnest.

One thing I discovered though was that organised airsoft games in Florida were strictly “Over 18” affairs and that many younger players were organising “pickup” games on un-sanctioned sites which was not a good thing. I was lucky enough to meet some more fabulous players, and with one in particular, Jay Nunes, I formed OC-16 TST and started to run games for the under-18s at a local paintball site that was basically “mothballed” but offered some great terrain; my old friend and dare I say “mentor” John “Lionclaws” Lu graciously helped me with a rule set and away we went! OC-16 grew massively over a very short time, going from around 30 players each game to well over 100! We ran full-day scenarios, both modern and historically themed (it was at this time that the “Namsoft Bug” really bit me!) and soon it was not just the youngsters that were attending, but some really good adult teams too.

I’m pleased to tell you that some of the younger players that started with us playing airsoft at OC-16 have now gone on to serve in their Nation’s armed and law enforcement forces and have done so with great distinction. Others have gone on to great careers and it’s my real pleasure now to talk to these guys as grown men, good friends with families and adult lives of their own; trying to mention them all is impossible, but Don, Luke, Nick, Jim and Collin I’m looking your way!

Returning to the UK in 2010 airsoft had become a really big part of my life, and I was writing regularly for a couple of magazines as well as playing; I was also attending tactical shooting and training courses whenever I had chance and got to meet some “interesting” people along the way. Eventually the writing took over and in late 2011 I took the plunge and started doing it full time. Given my background with technical equipment and clothing I soon found myself getting more and more columns to write on gear, and as I’d been working with AEGs and Gas Guns for many years at this point I was also asked to start reviewing newly released airsoft replicas.

In 2013 I was lucky enough to meet Nigel Streeter, the owner and publisher of Airsoft Action magazine and started working with him, first as a contributor to the magazine and then as Editor of sister publication PMCI which is devoted to the private military security sector. Nige has become a great friend and “partner in crime” and I am so pleased for him and the rest of the Airsoft Action team that we’ve now been voted “Best Airsoft Magazine” in the Popular Airsoft Awards for the past two years in a row!

2) Your main occupation is actually Airsoft. Does this take away any of the “magic”?

You might think so, but I have to tell you that no, the “magic” is still very much alive! Writing about airsoft is my “day job” these days but airsoft itself is going through such a period of international growth that it has stayed, for me at least, as fresh as it always has been.

I’m not going to lie when I tell you that hitting a copy deadline each and every month which normally for me consists of a couple of AEG/Gas reviews, a manufacturer article, an international article reporting on games and teams around the world, and a “custom” article or show report sometimes feels like an uphill struggle but there’s always something that fascinates or excites me!

Every player I know loves a new rifle, pistol or carbine and working on the magazine I get to see pretty much all of them, and shoot them too! In total I take about 50 or 60 guns a year onto the range to test them, and see even more when I visit shows, retailers and manufacturers. I work very closely with my friends at NUPROL in the UK who are a real emergent, forward-thinking manufacturer (I’m actually involved with them in the development of a new rifle and carbine AEG right now), as well as ASG who are very well established and ICS who in 2015 made me an honorary “Captain”. I also work closely with the UK retailer Fire Support who are great at providing me with samples for testing. In fact all the manufacturers and retailers I work with are generally awesome, and I’m a sucker for what they create and sell; my personal “armoury” that has been built up over many years runs to somewhere in the region of 30+ rifles, carbines and LMGs and even more pistols and shotguns!

New gear excites me too! Once upon a time we only had old military surplus gear to choose from if we had little money or the “real deal” kit if we had some cash. These days there are many companies creating gear specifically for the airsoft market so we can mix it all up to create some fabulous personal loadouts. I’m lucky that also working with “real deal” tactical manufacturers through PMCI I get to test and trial a LOT of great gear and choose my own accordingly. For the past few years I’ve been working with the PenCott GreenZone camouflage pattern developed by Dom Hyde here in the UK; Dom has partnerships with the likes of UF PRO, Helikon-Tex, Direct Action Gear, Tasmanian Tiger, Grey Ghost Gear and UR Tactical to name but a few, so finding a total loadout solution in his pattern is now easier than ever before.

As you may have gathered I truly love my job!

3) How did you find out about Warzone and how was it for you to participate in it this year?

The “main man” at WarZone, Stelios, very kindly sent a report of “WarZone 2017” in to Airsoft Action which we featured; the magazine is really keen to showcase “good practice” and exciting airsoft games around the world, and the game in Crete appeared to have all the elements that I certainly look for in a game.

After the 2017 game Stelios very kindly sent us an invite to attend “The Final Assault” in May 2018 and as one of the international contributors Nigel asked if I would like to cover it, and my simple answer was “you bet I would!” My good friend and fellow Airsoft Action contributor Kelly “Femme Fatale” Hardwick was also invited which made things even better.

WarZone certainly is “one of a kind” and all the better for it. In their brief the Rethimno Airsoft Association (R.A Action) states clearly that you should “play airsoft in such way so to please (your) opponents!!!” and this is a tenet that they live by, doing their utmost to ensure that all the players have a superb game.

Rather than being totally fixated on who “wins” both the organisers and players are genuinely more interested in having a super-solid event played with total honesty, honour, and integrity; they want everyone to play as hard as possible, to enjoy the event, and to come away with a smile. I will tell you that after attending WarZone 2018 I will be smiling for a very, very long time!

4) Was this your first time in Greece? Do you plan on coming back?

I had visited Crete before some years ago, but obviously this was my first time there playing airsoft. Now one thing I will tell you straight away is that if anyone is ever thinking of heading to Crete for WarZone then you will get an absolutely superb reception! For our entire stay nothing was too much trouble for our hosts and we were made to feel like family from the get go.

As for WarZone 2019 I look forward greatly to visiting my new-made friends again and attending another awesome airsoft event run “Cretan Style!”, but after speaking to many of the great players who were at the game I’d love to see more of airsoft around Greece as a whole!

5) What is your Airsoft gaming schedule for this year? Are there any other major Airsoft events you intend on joining? Generally, how often do you travel abroad to play Airsoft?

Sadly early in 2016 I was diagnosed with cancer. I was extremely lucky though as it was diagnosed early and it was still very localised. In June 2016 I had surgery to remove my right kidney so unfortunately last year was an absolute bust for me when it came to life, let alone airsoft games. I’m very pleased to tell you that my recovery, although long and somewhat painful, appears to have been a good one so this year I am raring to go!

On a local basis I am a supporter of my friends Jon and Allyssa at Darkwater Airsoft who run regular skirmish days at their woodland site, along with longer, 24 hour “Battlesim” games at their challenging quarry site. I missed their most recent event “Op Grey Slate II” because I was covering the UK Northern Shooting Show, but Jon has already spoken to me about a “special role” for “Grey Slate III” later this year. I am very lucky to have numerous established sites close to where I live in the south of the UK like Ace Combat, Cool Under Fire, Invicta Battlefield, and Apocalypse Airsoft and there’s a new site, Doomsday Airsoft that I intend to visit soon.

Immediately before WarZone I was very pleased to attend a day game run at the excellent Humber Aisroft site in support of the Pilgrim Bandits Military Charity, and I am looking forward to more of these games. I’m also heading to the annual “England v Wales” game this summer, as well as the National Airsoft Festival in August. I’ve been invited by some old friends to run with them at a Sterling Airsoft MilSim but as yet haven’t set a date for that.

I’m going to be running some “Patrol Schools” this summer too, to help players new to “Mil and BattleSim” prepare both themselves and their gear for upcoming games; I have to say that my time in the outdoor industry really helps with this as I spent years honing my personal gear down to a manageable-carry level and can now pass this valuable knowledge on to younger or newer players.

To celebrate being fully “back in the game” after my surgery I’m also planning a private, invite-only 24 hour MilSim game for the back end of the year; my “NATO” forces are already in place and are some real “ass kickers”. I aim for this to take things to a different level, and if it’s successful I may roll the formula out further with public events.

In terms of overseas travel to games I’m in the process of forming a new OPFOR team and we’re already looking at games like BERGET and BORDER WAR for next year. I have outstanding invites to games in Norway, Sweden, Turkey, Hong Kong and the USA so who knows what 2019 will bring!

6) Tell us a bit about your loadout.

Which one (laughs). I’m an absolute hoarder of loadouts and have built up everything from WWII USMC, through Vietnam (US, Australian and NVA) and Cold War British, to thoroughly up to the minute “Team Six”. My “Man Cave” is extensive and each set of gear has a number of airsoft guns to go with it!

My favourite though as I mentioned before is in PenCott GreenZone. I’m already a big fan of the latest Combat Patrol Uniform (CPU) from Helikon-Tex so choosing that for the basis of a fast and light GreenZone loadout was pretty much a no-brainer, although I do also love the UF PRO Striker combat pants. My UF PRO “Monsoon SmallPac” rain suit is always in my “Third Line Gear” and there’s one piece of kit that goes into my “fighting load”, and that’s a garment that gives both great thermal and weather protection, but is also lightweight and flexible, the UF PRO Hunter Sweater.

Fundamentally when it comes down to my “Second Line Gear” what I’m talking about here is my “fighting load”. My “light” second line is for when I’m trying to avoid a fight and perform “recce” missions, and the “heavy” for when I definitely know I’m going to be in contact at some point in the very, very near future!

My personal choice for “heavy” is the DCS (Dynamic Combat System) from Warrior Assault Systems which is a lightweight, low profile system which is rugged, yet ergonomically designed to provide exceptional comfort and functionality. Designed with direct input from active S.F. personnel the DCS is suitable for all types of operating environment and is available in a number of camouflage patterns, plain colours and platform specific configurations.

If I’ve decided to run more of a “Recon Rig” I drop things down to lighten weight, especially for a longer duration “Op”, and to this end, I like both the Guardian Chest Rig in GreenZone from Helikon Tex, or the Hurricane Chest Rig from Direct Action; I combine one of these rigs with a two part Mustang belt system from Direct Action which I’ve added recently to my loadout and really love.

In terms of patrol pack I really, really like the Grey Ghost Gear LAP; the Lightweight Assault Pack (LAP) has been created specially to meet real world special operations weight requirements and features a large main compartment as well as a side entry front pocket lined with loop material, modular webbing for attaching additional pouches and padded shoulder straps that stow away when not in use. For me it carries a hydration system and some “essentials” for shorter duration patrols. The Tasmanian Tiger Mission Pack is at 37L a bit of a classic patrol pack with enough space for a few days-worth of operational equipment, and this is what I use if I’m out for longer.

Right now as I said earlier I’m in the process of creating new OPFOR team gear and I’ve decided to run with Ranger/Adaptive Green and RAL 7013 kit. I’m working with the great team at Clawgear from Austria on the clothing side, but I’ll stick with the gear I know for second and third line. As much as the “M4” is popular for airsoft for OPFOR I’ll be using some form of AK variant so I’m currently testing models from LCT, E&L and CYMA.

When it comes to boots I’m definitely a LOWA fanboy, and my eyepro is exclusively from the Australian brand Blueye.

7) Share with us a very powerful and special Airsoft memory from any game of your “career”. The first that comes to mind!

I have so many great memories from airsoft games, but my fondest is from a 36 hour MilSim game I attended with Combat Airsoft Games at the STANTA Training Village (an MOD site in the UK). As I was reporting on the game for Airsoft Action I played the first half on the “NATO Task Force” and then swapped to OPFOR for the second half.

OPFOR had really been “dicking” with the Task Force with snipers and mock IEDs, to the extent that even the suspicion of a “device” sent the NATO guys diving for cover. I was standing at the top of an access road with some other OPFOR guys when I found a half-deflated football which I proceeded to kick towards the nearest patrol.

As the football rolled towards them their cries of “IED! Take cover!” had us all rolling around laughing!

8) Are there any famous Airsofters who you admire/respect and, if yes, for what reason?

I have great respect for everyone that reports on airsoft as it’s a very emotive subject! There are many, many airsofters that I admire, but largely people that I meet at a game or play alongside. I know that the rise of social media has led to so-called “airsoft celebrities” but as I’m an old guy and come from the days before blogs and vlogs I actually spend very little time looking at them although my friend Kelly at Femme Fatale always gets my attention, and the guys at Redwolf TV always create a superb show! I like what Jonathan Higgs does with Airsoftology, and I do follow the great team at Airsoft & Military News.

Ultimately though, I’m always impressed with a site or game operator that runs a great event, or the player that goes out of their way to play with fairness and honour. Here I come back to my experience at WarZone as I saw some truly wonderful airsoft in action, and I was refreshed to see such great, high-standard play.

My memories of great players and great games are largely in my head and in my reports; I do not have a social media “presence” as frankly writing emails is about as far as I get online! I tend to listen to people on a face to face basis and whilst I do understand the importance of talking about airsoft online I also see the negatives, which sometimes sadden me greatly.

Here I am doing an interview with you online though, so I guess that old dogs CAN learn a new trick or two!

9) Anything you’d like to add but we forgot to ask?

Firstly I’d like to thank you very much for speaking to me! Airsoft is a BIG part of my life, and is a massively inclusive thing whether you’re male or female, young or old, and this is what makes it so important to me.

The “airsoft family” worldwide is a truly magnificent thing, and over the years I’ve spoken to fellow enthusiasts around the globe who have become great friends and long may this continue.

Airsoft is ultimately not about the gear and the guns, it’s about honesty, integrity, fair play and being decent to your fellow players (even if you do shoot them!). It’s about taking responsibility for your own actions so that those you play against get the best possible game. Airsoft is indeed a family, and I’ll sign off by thanking all my airsoft brothers and sisters for making my personal journey such an enjoyable one so far!

Ακολουθεί η συνέντευξη στα Ελληνικά:

Ενεργός “Αεροσφαιριστής” από το 1995, θα μπορούσε να θεωρηθεί “βετεράνος” της κοινότητας του Airsoft. Πολλοί πιθανώς τον γνωρίζουν από τα άρθρα του στο περιοδικό “Airsoft Action” ενώ κάποιοι μπορεί και να τον έχουν συναντήσει σε κάποιο πεδίο. Ο Bill Thomas επισκέφθηκε πρόσφατα την Ελλάδα προκειμένου να συμμετάσχει στο “Warzone: The Final Assault” και εμείς δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε την ευκαιρία να του πάρουμε συνέντευξη. Απολαύστε τις απαντήσεις του!

1) Παρακαλώ σύστησε τον εαυτό σου στους αναγνώστες μας, και πες μας πώς ξεκίνησαν όλα με εσένα και την Αεροσφαίριση.

Γεια σας και ευχαριστώ για την ευκαιρία να μιλήσω μαζί σας! Για να είμαι ειλικρινής, είμαι περισσότερο συνηθισμένος στο να γράφω για άλλους παίκτες λόγω της θέσης μου ως Σύμβουλος Έκδοσης στο περιοδικό Airsoft Action, αλλά θα δώσω τον καλύτερο εαυτό μου!

Το ταξίδι μου στην Αεροσφαίριση είναι μακρύ, και είμαι στην ευχάριστη θέση να πω πως δεν υπάρχει κανένα σημάδι ότι η περιπέτεια θα διακοπεί, παρόλο μου θα γίνω 54 χρονών φέτος! Ξεκίνησα στα τέλη του 1995 όταν βρήκα το πρώτο μου αεροσφαιριστικό πιστόλι, ένα πλαστικό “1911” με ελατήριο που το έχω μέχρι σήμερα. Η ξύλινη λαβή που του προσάρμοσα κόστισε περισσότερο από το ίδιο το όπλο, αλλά όλοι ξέρουμε από “μόντες”, έτσι;

Αρκεί να πω ότι αυτό μού άνοιξε έναν ολόκληρο κόσμο και άρχισα να συμμετέχω σε “μέρες μαχών” τοπικών διοργανώσεων όπως το Ultimate Airsoft κοντά στο Μπρίστολ, αγοράζοντας ταυτόχρονα το πρώτο από τα πολλά AEG M4 μου. Ασχολήθηκα και με μια ομάδα, τις “Κακές Αρκούδες”, και αυτό σήμαινε ότι θα επισκεπτόμουν ως παίκτης ακόμα περισσότερα μέρη ανά το Ηνωμένο Βασίλειο. Η Αεροσφαίριση ήταν τότε απλά ένα χόμπι μιας και δούλευα ως οδηγός υπαίθριων δραστηριοτήτων και εκπαιδευτής ομάδων, και μετά στη βιομηχανία εξοπλισμού για αυτές τις δραστηριότητες σε διάφορες σημαντικές ορειβατικές και πεζοπορικές φίρμες.

Όλα αυτά άλλαξαν το 2006 όταν με τη σύζυγό μου είχα την ευκαιρία να πάμε για δουλειά στις ΗΠΑ και αναμίχθηκα στην αεροσφαιριστική σκηνή της Φλόριντα. Ήταν τότε μια ακμάζουσα περίοδος για την Αεροσφαίριση στη Φλόριντα με μια πολύ δραστήρια κοινότητα στο φόρουμ και πολυάριθμα παιχνίδια σε σταθερή βάση και σε υπέροχες τοποθεσίες όπως ο “Waynes World” στην Οκάλα. Οι τύποι εκεί ήταν φοβεροί και άρχισα να παίζω ακόμα περισσότερο, κάθε εβδομάδα, σε μία CQB τοποθεσία (χαιρετίσματα στους παλιούς Ulmerton Crew!) και τουλάχιστον μία φορά τον μήνα σε ένα μεγαλύτερο “Battlesim” σαββατοκυριακάτικο σενάριο με τους Mac και τα παιδιά από τη Mindgame Productions. Ήταν τότε που ξεκίνησα να γράφω κριτικές παιχνιδιών σε περιοδικά Αεροσφαίρισης με ορισμένα από αυτά να δημοσιεύονται! Παράλληλα, έριχνα με πραγματικά σφαίρες τακτικά, και μετά τη γνωριμία μου με ένα εξαιρετικό άτομο και μετέπειτα φίλο ονόματι Robbie, το ταξίδι μου στον “τακτικό τρόπο ζωής” ξεκίνησε για τα καλά.

Ένα πράγμα που ανακάλυψα όμως, ήταν ότι τα οργανωμένα παιχνίδια στη Φλόριντα ήταν αυστηρά για άτομα άνω των 18, και ότι πολλοί νεότεροι παίκτες οργάνωναν “ανεπίσημα” παιχνίδια σε μη-θεσμοθετημένες πίστες, το οποίο δεν είναι καλό. Ήμουν αρκετά τυχερός ώστε να γνωρίσω κάποιους θαυμάσιους παίκτες, και με έναν συγκεκριμένα, τον Jay Nunes, έφτιαξα τους OC-16 TST και άρχισα να διοργανώνω παιχνίδια ανηλίκων σε μία τοπική πίστα χρωμοσφαίρισης που ήταν στον “σκώρο” αλλά είχε πολύ ωραίους χώρους. Ο παλιός φίλος και μέντοράς μου ο John “Lionclaws” Lu με βοήθησε ανοιχτόκαρδα με τους κανόνες, και έτσι ξεκινήσαμε! Οι OC-16 αυξήθηκαν δραματικά σε μικρό χρονικό διάστημα, από τους 30 παίκτες ανά παιχνίδι φτάσαμε στους πάνω από 100! Κάναμε ολοήμερα σενάρια, σε σύγχρονα αλλά και σε ιστορικά μοτίβα (ήταν τότε που με χτύπησε ο “ιός” Namsoft!) (σ.σ. Ο Bill αναφέρεται σε “βιετναμέζικα” παιχνίδια) και σύντομα δεν ήταν μόνο οι νέοι παίκτες που συμμετείχαν, αλλά και κάποιες πολύ καλές ομάδες ενηλίκων.

Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ότι κάποιοι από τους τότε νέους παίκτες που ξεκίνησαν να παίζουν μαζί μας στην OC-16 τώρα πλέον έχουν καταταχθεί στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις και στα σώματα ασφαλείας, και έχουν διακριθεί εκεί. Άλλοι έχουν ακολουθήσει σημαντικές καριέρες και είναι μεγάλη χαρά να μιλώ σήμερα με αυτούς τους ενήλικους άνδρες, που είναι καλοί φίλοι μου, με τις δικές τους οικογένειες και τις δικές τους ζωές. Το να προσπαθήσω να τους αναφέρω όλους είναι αδύνατο, αλλά Don, Luke, Nick, Jim και Colin, για εσάς λέω!

Επιστρέφοντας στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2010, η Αεροσφαίριση είχε γίνει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου, και έγραφα τακτικά σε κανά δυο περιοδικά ενώ ταυτόχρονα έπαιζα. Επίσης, όταν είχα την ευκαιρία, παρακολουθούσα μαθήματα τακτικών βολών και εκπαιδεύσεων και έτσι γνώρισα κάποιους “ενδιαφέροντες” ανθρώπους. Τελικά το γράψιμο υπερίσχυσε, και στα τέλη του 2011 το τόλμησα και άρχισα να το εξασκώ ως πλήρη απασχόληση. Δεδομένου του υποβάθρου μου στον τεχνικό εξοπλισμό και ρουχισμό έπιασα τον εαυτό μου να γράφει όλο και περισσότερες στήλες για εξοπλισμό και, μιας και χρησιμοποιούσα AEG και όπλα αερίου για πολλά χρόνια μέχρι τότε, μου ζητήθηκε επίσης να γράφω κριτικές για τα καινούρια αεροσφαιριστικά όπλα.

Το 2013 είχα την τύχη να γνωρίσω τον Nigel Streeter, τον ιδιοκτήτη και εκδότη του περιοδικού Airsoft Action και ξεκίνησα να εργάζομαι μαζί του, πρώτα ως συντάκτης και μετά ως αρχισυντάκτης της “αδερφής” έκδοσης PMCI η οποία είναι αφιερωμένη στον τομέα της ιδιωτικής παροχής στρατιωτικής ασφάλειας. Ο Nigel έχει γίνει ένας στενός φίλος και “συνεργάτης στο έγκλημα” και είμαι πολύ ευχαριστημένος από αυτόν και την υπόλοιπη ομάδα του Airsoft Action και πλέον έχουμε ψηφιστεί ως το “Καλύτερο Περιοδικό Αεροσφαίρισης” στα έγκριτα βραβεία Popular Airsoft για δύο συναπτά έτη!

2) Η κύρια επαγγελματική σου απασχόληση, είναι η Αεροσφαίριση. Μήπως αυτό το γεγονός κλέβει λίγη από τη “μαγεία”;

Μπορεί να φαίνεται έτσι, αλλά σας λέω πως όχι, η “μαγεία” είναι ακόμα ιδιαιτέρως ζωντανή! Το να γράφω για την Αεροσφάιριση είναι η “κανονική” δουλειά μου αυτόν τον καιρό αλλά η Αεροσφαίριση διανύει μια τέτοια περίοδο διεθνούς άνθισης με αποτέλεσμα, για μένα τουλάχιστον, να είναι ζωντανή όσο ποτέ.

Δεν θα πω ψέματα: Το να πρέπει να πιάσω την προθεσμία υποβολής των άρθρων μου κάθε μήνα, που για μένα σημαίνει κανά δυο κριτικές όπλων AEG/Αερίου, ένα κατασκευαστικό άρθρο, ένα άρθρο για διεθνή παιχνίδια και ομάδες, ένα προσωπικό άρθρο ή μια κριτική διοργάνωσης, φαντάζει πολύ δύσκολο αλλά πάντα υπάρχει κάτι που με γοητεύει και με συναρπάζει!

Κάθε παίκτης που ξέρω θέλει ένα καινούριο τυφέκιο, πιστόλι ή καραμπίνα, και δουλεύοντας στο περιοδικό βλέπω πολλά τέτοια όπλα, και ρίχνω με αυτά! Συνολικά παίρνω 50 με 60 όπλα τον χρόνο και τα δοκιμάζω, και βλέπω πολύ περισσότερα σε εκθέσεις, και σε επισκέψεις σε καταστήματα και κατασκευαστές. Δουλεύω πολύ στενά με τους φίλους μου στη NUPROL στο Ηνωμένο Βασίλειο, που είναι ανερχόμενοι και προοδευτικοί κατασκευαστές (μάλιστα τώρα εμπλέκομαι στη δημιουργία ενός νέου τυφεκίου και μιας νέας AEG καραμπίνας τους), επίσης με τους ASG που είναι καθιερωμένοι και με τους ICS που το 2015 με ανακήρυξαν επίτιμο “Λοχαγό”. Ακόμα, συνεργάζομαι με τους Άγγλους πωλητές Fire Support που συχνά μου παρέχουν προϊόντα τους απλόχερα για να τα δοκιμάζω. Γενικά όλοι οι κατασκευαστές και πωλητές με τους οποίους δουλεύω είναι υπέροχοι, και λατρεύω αυτά που δημιουργούν και πωλούν. Το προσωπικό μου “οπλοστάσιο” που έχει χτιστεί ανά τα χρόνια μετρά περίπου 30+ τυφέκια, καραμπίνες, πολυβόλα και ακόμα περισσότερα πιστόλια και δίκανα!

Ο νέος εξοπλισμός με συναρπάζει επίσης! Κάποτε είχαμε μόνο τα παλιά στρατιωτικά αποθέματα ως επιλογή αν είχαμε λίγα λεφτά, ή πραγματικό εξοπλισμό αν είχαμε περισσότερο χρήμα. Αυτές τις μέρες υπάρχουν πολλές εταιρίες που φτιάχνουν εξοπλισμό ειδικά για την αεροσφαιριστική αγορά οπότε μπορούμε να κάνουμε συνθέσεις και να φτιάχνουμε καταπληκτικούς φόρτους. Είμαι τυχερός που δουλεύω και για κατασκευαστές πραγματικού εξοπλισμού, μέσω του PMCI, και έχω την ευκαιρία να δοκιμάζω και να ελέγχω ΠΟΛΛΑ πράγματα ώστε να επιλέγω τα δικά μου. Τα τελευταία χρόνια έχω την παραλλαγή PenCott GreenZone που δημιούργησε ο Dom Hyde εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Dom έχει συνεργασίες με εταιρίες όπως η UF PRO, Helikon-Tex, Direct Action Gear, Tasmanian Tiger, Grey Ghost Gear και UR Tactical για να αναφέρω μερικές, και έτσι το να βρω μια συνολική διαμόρφωση εξοπλισμού με αυτήν την παραλλαγή είναι ευκολότερη από ποτέ.

Όπως ίσως καταλάβατε ως τώρα, αγαπώ πραγματικά τη δουλειά μου!!!

3) Πώς έμαθες για το Warzone, και πώς ήταν το να συμμετάσχεις σε αυτό φέτος;

H “ψυχή” του Warzone, ο Στέλιος, πολύ ευγενικά είχε στείλει έναν απολογισμό του “Warzone 2016” τον οποίο δημοσιεύσαμε μιας και στο περιοδικό Airsoft Action έχουμε την έφεση στο να προβάλλουμε καλά και συναρπαστικά παιχνίδια από όλον τον κόσμο, και το παιχνίδι αυτό στην Κρήτη φαινόταν να έχει όλα τα στοιχεία που εγώ ψάχνω.

Μετά το παιχνίδι του 2017, ο Στέλιος μας έστειλε μιας τιμητική πρόσκληση να παραβρεθούμε τον Μάιο του 2018 και, όντας συντάκτης για τα διεθνή θέματα, ο Nigel μου ζήτησε αν θα ήθελα να το καλύψω, και η άμεση απάντησή μου ήταν “εννοείται!”. Η καλή φίλη μου και συνάδελφος στο περιοδικό, η Kelly “Femme Fatale” Hardwick επίσης προσκλήθηκε, το οποίο έκανε τα πράγματα ακόμη καλύτερα.

Το Warzone είναι σίγουρα μοναδικό στο είδος του και ευτυχώς που είναι έτσι. Στην περιγραφή της διοργάνωσης η Κοινότητα Αεροσφαίρισης Ρεθύμνου (R.A Action) ξεκαθαρίζει ότι οι παίκτες πρέπει να “παίζουν με τέτοιον τρόπο ώστε να ευχαριστούν τους αντιπάλους τους!!!” και αυτό είναι το δόγμα με το οποίο πορεύονται ώστε να εξασφαλίσουν ότι όλοι οι παίκτες έχουν ένα υπέροχο παιχνίδι.

Αντί να έχουν εμμονή με το ποιος “κερδίζει”, τόσο οι διοργανωτές όσο και οι παίκτες ενδιαφέρονται πρωτίστως να έχουν ένα στέρεο παιχνίδι με τιμιότητα, τιμή, και ακεραιότητα και θέλουν όλους να παίζουν όσο πιο σκληρά γίνεται, ώστε να απολαύσουν το παιχνίδι, αλλά να φύγουν και με χαμόγελο. Και θα σας πω ότι μετά τη συμμετοχή μου στο Warzone 2018 θα χαμογελώ για πολύ, πολύ καιρό!

4) Ήταν αυτή η πρώτη σου φορά στην Ελλάδα; Σχεδιάζεις να ξαναέρθεις;

Είχα επισκεφθεί την Κρήτη πριν κάποια χρόνια, αλλά προφανώς αυτή ήταν η πρώτη φορά που έπαιζα εκεί. Λέω κατευθείαν ότι όποιος το σκέπτεται να πάει στην Κρήτη για το Warzone να ξέρει ότι θα τύχει θερμής υποδοχής! Καθ’ όλη την παραμονή μας εκεί οι οικοδεσπότες μας κόπιασαν για να μας κάνουν να νιώθουμε σαν μέρος μιας οικογένειας από την αρχή κιόλας.

Όσο για το Warzone του 2019 (σ.σ. Ας του το πει με τρόπο κάποιος παιδιά…) ανυπομονώ να ξαναδώ τους νέους φίλους μου και να συμμετάσχω σε μία ακόμα αεροσφαιριστική διοργάνωση “κρητικού τύπου!”, αλλά γνωρίζοντας πολλούς και καλούς παίκτες που ήταν εκεί τώρα θα ήθελα να παίξω και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας!

5) Ποιό είναι το αεροσφαιριστικό σου πρόγραμμα για αυτή τη χρονιά; Υπάρχουν άλλες σημαντικές διοργανώσεις στις οποίες σκοπεύεις να συμμετάσχεις; Γενικά, πόσο συχνά ταξιδεύεις στο εξωτερικό για να παίξεις Airsoft;

Δυστυχώς το 2016 διαγνώσθηκα με καρκίνο. Ήμουν φοβερά τυχερός όμως και η διάγνωση ήταν έγκαιρη και η ασθένεια πολύ τοπική. Τον Ιανουάριο του 2016 έκανα εγχείριση αφαίρεσης του δεξιού νεφρού μου και έτσι όλη η προηγούμενη χρονιά ήταν καταστροφική για τη ζωή μου, και προφανώς για τα αεροσφαιριστικά παιχνίδια μου. Είμαι όμως στην ευχάριστη θέση να πω ότι η ανάρρωσή μου, παρ’ ότι μακρά και κάποιες φορές επίπονη, φαίνεται να πηγαίνει καλά οπότε αυτή τη χρονιά διψώ για δράση!

Σε τοπικό επίπεδο, στηρίζω τους φίλους μου Jon and Allyssa στο Darkwater Airsoft, που κάνουν παιχνίδια στο δασικό πεδίο τους, μαζί με εικοσιτετράωρα παιχνίδια στρατιωτικής εξομοίωσης σε ένα απαιτητικό πεδίο σε ορυχείο. Έχασα την τελευταία τους διοργάνωση το “Op Grey Slate II” γιατί κάλυπτα το UK Northern Shooting Show, αλλά ο Jon ήδη μου έχει μιλήσει για τον “ειδικό ρόλο” μου στο “Grey Slate III” αργότερα μέσα στη χρονιά. Είμαι τυχερός που έχω πολυάριθμες καθιερωμένες διοργανώσεις κοντά στο μέρος που ζω, στη Νότια Αγγλία, όπως τις Ace Combat, Cool Under Fire, Invicta Battlefield, και Apocalypse Airsoft καθώς και μία νέα, τη Doomsday Airsoft την οποία σκοπεύω να επισκεφθώ σύντομα.

Αμέσως μετά το Warzone πήγα με χαρά στην υπέροχη φιλανθρωπικού χαρακτήρα διοργάνωση Humber Aisroft προς υποστήριξη του Pilgrim Bandits Military Charity, και ανυπομονώ να ξαναπάω σε παιχνίδια τέτοιου είδους. Επίσης θα πάω στο ετήσιο “Αγγλία εναντίον Ουαλίας” παιχνίδι αυτό το καλοκαίρι, όπως και στο Εθνικό Αεροσφαιριστικό Φεστιβάλ τον Αύγουστο. Κάποιοι παλιοί φίλοι με έχουν καλέσει να πάω και στο Sterling Airsoft MilSim αλλά ακόμα δεν έχει καθοριστεί ημερομηνία για αυτό.

Θα “τρέξω” και κάποια “Σχολεία Περιπόλων” αυτό το καλοκαίρι, βοηθώντας νέους στη στρατιωτική εξομοίωση παίκτες να προετοιμάσουν τους εαυτούς τους και τον εξοπλισμό τους για τα προσεχή παιχνίδια. Οφείλω να πω ότι η θητεία μου στη βιομηχανία εξορμήσεων με έχει βοηθήσει πολύ όλα αυτά τα χρόνια στο να προσαρμόσω τον εξοπλισμό μου σε ένα διαχειρίσιμο/”κουβαλήσιμο” επίπεδο και τώρα μπορώ να μεταφέρω αυτήν την πολύτιμη γνώση στους νεότερους.

Για να γιορτάσω την πλήρη “επιστροφή” μου στα παιχνίδια, μετά την επέμβαση μου, σχεδιάζω και ένα ιδιωτικό, κατόπιν προσκλήσεως, εικοσιτετράωρο παιχνίδι εξομοίωσης για το τέλος της χρονιάς. Οι “νατοϊκές” δυνάμεις μου είναι έτοιμες και επανδρώνονται από κάποιους πραγματικούς “σκίστες”. Ο στόχος μου για αυτό το παιχνίδι είναι να πάει τα πράγματα σε ένα διαφορετικό επίπεδο, και αν το πετύχω αυτό τότε μπορεί να χρησιμοποιήσω τη φόρμουλα αυτή ευρύτερα, σε δημόσια παιχνίδια.

Σε ότι αφορά στα διεθνή ταξίδια μου για παιχνίδια είμαι στη διαδικασία να φτιάξω μια καινούρια OPFOR ομάδα και ήδη έχουμε βάλει στόχο παιχνίδια όπως τα BERGET και BORDER WAR για την επόμενη χρονιά. Έχω εξαιρετικές προσκλήσεις για παιχνίδια στη Νορβηγία, Σουηδία (σ.σ. Αχ Ματίλντα…), Τουρκία, Χονγκ Κονγκ και στις ΗΠΑ, οπότε ποιός ξέρει τι θα φέρει το 2019!

6) Μίλησέ μας για τον εξοπλισμό σου.

Ποιόν από όλους; Είμαι ο απόλυτος καβάτζας εξοπλισμού και έχω τα πάντα από τους Πεζοναύτες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρι το Βιετνάμ (Αμερικάνους, Αυστραλούς, Βιετκόνγκ), τους Ψυχροπολεμικούς Βρετανούς, μέχρι και την τελευταία λέξη της τεχνολογίας των “Team Six”. H “Ανδροσπηλιά” μου είναι εκτεταμένη και κάθε κομμάτι εξοπλισμού έχει και τα αντίστοιχα όπλα της!

Τα αγαπημένα όμως, όπως ήδη ανέφερα, είναι η παραλλαγή PenCott GreenZone. Είμαι ήδη μεγάλος οπαδός της πιο πρόσφατης στολής Combat Patrol Uniform (CPU) της  Helikon-Tex οπότε η επιλογή αυτής ως βάση για την άνετη και ελαφριά GreenZone διαμόρφωση ήταν άμεση, παρόλο που επίσης εκτιμώ τα παντελόνια μάχης UF PRO Striker. Το αδιάβροχο μου UF PRO “Monsoon SmallPac” είναι πάντα στην εφεδρεία, και ένα κομμάτι εξοπλισμού που πάντα βάζω στον φόρτο μου είναι ένα ένδυμα που δίνει εξαιρετική θερμική και καιρική προστασία, ενώ ταυτόχρονα είναι ελαφρύ και ευέλικτο, και αυτό είναι το UF PRO Hunter Sweater.

Γενικά όταν σκέπτομαι για τον επιπλέον εξοπλισμό μου πάντα υπολογίζω τον φόρτο μάχης μου. Ο “ελαφρύς” εξοπλισμός μου επιστρατεύεται όταν θέλω να αποφύγω τις συμπλοκές στις “αναγνωριστικές” αποστολές, και ο “βαρύς” όταν ξέρω ότι θα έρθω σε σύγκρουση στο πολύ, πολύ κοντινό μέλλον!

Έτσι η προσωπική μου επιλογή για “βαρύ” εξοπλισμό είναι η DCS (Dynamic Combat System) της Warrior Assault Systems που δε ζυγίζει πολύ, έχει χαμηλό και τραχύ προφίλ, αλλά είναι και εργονομικά σχεδιασμένη για να παρέχει εξαιρετική άνεση και λειτουργικότητα. Σχεδιασμένη με άμεσες οδηγίες από ενεργά στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων η DCS είναι κατάλληλη για όλους τους τύπους επιχειρησιακού περιβάλλοντος και είναι διαθέσιμη σε μια σειρά παραλλαγών, από απλά χρώματα μέχρι εξειδικευμένες διαμορφώσεις.

Όταν αποφασίσω να παίξω με πιο “αναγνωριστικό φόρτο” μειώνω τα πράγματά μου ώστε να ελαφρύνω το βάρος, ειδικά σε αποστολές μεγαλύτερης διάρκειας, και έτσι μου αρέσουν εξίσου τα γιλέκα Guardian Chest Rig GreenZone της Helikon Tex, και το Hurricane Chest Rig της Direct Action. Συνδυάζω ένα από τα δύο αυτά γιλέκα με το διμερές Mustang belt system της Direct Action το οποίο πρόσφατα ενσωμάτωσα στον φόρτο μου και αγαπώ πολύ.

Για περιπολίες μου αρέσει πολύ το Grey Ghost Gear LAP. Το Lightweight Assault Pack (LAP) έχει δημιουργηθεί ειδικά για να ανταπεξέρχεται σε πραγματικές συνθήκες επιχειρήσεων σε ότι αφορά στο βάρος και διαθέτει ένα μεγάλο κεντρικό τμήμα όπως και μπροστινή τσέπη με πλαϊνή είσοδο με θηλιά, και αρθρωτό ιμάντα για να φέρει επιπλέον γυλιούς και επενδεδυμένους ιμάντες ώμων που διπλώνονται όταν δεν χρησιμοποιούνται. Έχω και σύστημα ενυδάτωσης και άλλα απαραίτητα πράγματα για μικρότερης διάρκειας περιπολίες. Το Tasmanian Tiger Mission Pack είναι στα 37 λίτρα, και είναι ένα κλασικό πακέτο για περιπολίες με αρκετό χώρο για εξοπλισμό μερικών ημερών και τον χρησιμοποιώ όταν ξέρω ότι θα μείνω έξω για μεγαλύτερο διάστημα.

Τώρα όπως είπα πιο πάνω είμαι στη διαδικασία δημιουργίας ενός νέου κομματιού για την OPFOR και αποφάσισα να χρησιμοποιήσω τις συλλογές Ranger/Adaptive Green και RAL 7013 kit. Συνεργάζομαι με την υπέροχη ομάδα της αυστριακής Clawgear πάνω στα ρούχα, αλλά θα παραμείνω με τον εξοπλισμό με τον οποίο είμαι εξοικειωμένος για τα ανώτερα στρώματα. Όσο δημοφιλές και να είναι το M4 στην Αεροσφαίριση, για την OPFOR θα χρησιμοποιήσω μια έκδοση του AK, και έτσι τώρα δοκιμάζω μοντέλα των  LCT, E&L και CYMA.

Όταν πρόκειται για αρβύλες είμαι σίγουρα οπαδός της LOWA και τα γυαλιά μου είναι αποκλειστικά από την αυστραλιανή εταιρία Blueye.

7) Μοιράσου μαζί μας μια δυνατή και ιδιαίτερη αεροσφαιριστική ανάμνηση από οποιοδήποτε παιχνίδι της καριέρας σου. Η πρώτη που σου έρχεται στο μυαλό!

Έχω τόσο πολλές υπέροχες αναμνήσεις από παιχνίδια, αλλά η καλύτερή μου είναι από ένα τριανταεξάωρο παιχνίδι στρατιωτικής εξομοίωσης στο οποίο συμμετείχα με τους Combat Airsoft Games στο STANTA Training Village (ένα χώρο ιδιοκτησίας του Υπουργείου Άμυνας στο Ηνωμένο Βασίλειο). Έγραφα για αυτό το παιχνίδι για το περιοδικό μου και έτσι έπαιξα το πρώτο μέρος του παιχνιδιού με τους νατοϊκούς και στο δεύτερο μισό πήγα με τους αντιπάλους.

Αυτή η OPFOR λοιπόν “προκαλούσε” την Task Force με ελεύθερους σκοπευτές και ψεύτικους αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και η υποψία για ενδεχόμενη επίθεση με τέτοιες συσκευές έκανε τους νατοϊκούς να τρέχουν να καλυφθούν. Εγώ καθόμουν στην αρχή ενός δρόμου με κάποιους άλλους από την OPFOR, όταν βρήκα μια μισοξεφουσκωμένη μπάλα ποδοσφαίρου την οποία κλώτσησα προς την πλησιέστερη περίπολο.

Όταν η μπάλα άρχισε να κυλά προς το μέρους τους, οι κραυγές “Βόμβα! Καλυφθείτε!” μας έκανε όλους να πέσουμε κάτω από τα γέλια!

8) Υπάρχουν κάποιοι διάσημοι Αεροσφαιριστές που θαυμάζεις/σέβεσαι και, αν ναι, για ποιόν λόγο;

Έχω μεγάλο σεβασμό για όλους τους αεροσφαιριστικούς ανταποκριτές μιας και το θέμα αυτό με συγκινεί. Υπάρχουν πολλοί παίκτες που θαυμάζω, αλλά γενικά οι περισσότεροι είναι άτομα που συναντώ και παίζω μαζί τους. Ξέρω ότι η άνθηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει παραγάγει κάποιες “αεροσφαιριστικές διασημότητες” αλλά εγώ είμαι μεγάλης ηλικίας και έρχομαι από τις μέρες που δεν υπήρχαν τα μπλογκ και τα βλογκ και ελάχιστο χρόνο αφιερώνω σε αυτά. Όμως παρακολουθώ διαρκώς τη φίλη Kelly Femme Fatale, και τα παιδιά στη Redwolf TV πάντα έχουν εξαιρετικές παρουσιάσεις! Μου αρέσει αυτό που κάνει ο Jonathan Higgs με την Airsoftology και πάντα ακολουθώ τη σπουδαία ομαδά των Airsoft & Military News.

Πάνω από όλα όμως, πάντα εντυπωσιάζομαι από τους καλούς διοργανωτές και από τους παίκτες που κάνουν τα πάντα για να παίζουν με δικαιοσύνη και τιμή. Και εδώ επανέρχομαι στην εμπειρία μου στο Warzone μιας και εκεί είδα υπέροχη Αεροσφαίριση σε δράση, και το υψηλό επίπεδο αυτού του παιχνιδιού με ανανέωσε.

Οι αναμνήσεις μου από σπουδαίους παίκτες και σπουδαία παιχνίδια είναι πάντα στο μυαλό και στα γραπτά μου, δεν έχω ιδιαίτερη παρουσία στα μέσα κοινωνική δικτύωσης και το να γράφω μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είναι το περισσότερο που κάνω στο διαδίκτυο! Προτιμώ να ακούω τους ανθρώπους κατά πρόσωπο και ενώ αντιλαμβάνομαι τη σημασία του να μιλάς για την Αεροσφαίριση στο ίντερνετ, βλέπω και τα αρνητικά αυτής της διαδικασίας τα οποία με θλίβουν βαθύτατα.

Και να όμως που είμαι εδώ και σας δίνω διαδικτυακή συνέντευξη, οπότε από ότι φαίνεται ένας “γέρος σκύλος μπορεί να μάθει ακόμα ένα ή δύο νέα κόλπα”!

9) Κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις αλλά εμείς ξεχάσαμε να ρωτήσουμε;

Πρώτα από όλα θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ που επικοινωνήσατε μαζί μου! Η Αεροσφαίριση είναι ένα ΜΕΓΑΛΟ μέρος της ζωής μου, είναι μια εξαιρετικά περιεκτική ασχολία άσχετα αν είσαι άνδρας ή γυναίκα, νέος ή ηλικιωμένος, και αυτό είναι που την κάνει τόσο σημαντική για μένα.

Η “οικογένεια” της Αεροσφαίρισης παγκοσμίως είναι πραγματικά ένα υπέροχο πράγμα, και ανά τα χρόνια έχω μιλήσει με “συναδέλφους” από όλον τον κόσμο με τους οποίους έχουμε γίνει καλοί φίλοι και μακάρι αυτό να συνεχίσει για πολύ.

Εν κατακλείδι, η Αεροσφαίριση δεν είναι ο εξοπλισμός και τα όπλα μας, είναι η τιμιότητα, η ακεραιότητα, το ευ αγωνίζεσθαι και το να είσαι κόσμιος προς τους συμπαίκτες σου (ακόμα και αν τους πυροβολείς!). Έχει να κάνει με την ευθύνη των πράξεών σου ώστε αυτοί που παίζουν μαζί σου να αποκομίζουν την καλύτερη δυνατή εμπειρία. Η Αεροσφαίριση είναι μια οικογένεια, και θα κλείσω ευχαριστώντας όλους τους αεροσφαιριστούς αδερφούς και αδερφές μου που έχουν κάνει το προσωπικό μου ταξίδι στον χώρο τόσο απολαυστικό!