Video Games που έδειξαν το δρόμο…

Πρόσφατη συζήτηση μεταξύ των μελών της ομάδας του Airsoft Hellas οδήγησε στο συμπέρασμα πως είναι πολύ πιθανό να οδηγηθήκαμε στο Airsoft χάρη στην αγάπη μας για συγκεκριμένα video games στα οποία αφιερώσαμε ουκ ολίγες ώρες των νιάτων μας. Ακολουθεί η παράθεση όσων εμείς πιστεύουμε πως μας “επηρέασαν”, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι οι καλύτεροι τίτλοι όλων των εποχών ή πως όσοι αφήσαμε εκτός είναι υποδεέστεροι.

Counter Strike (2000)

Η σειρά ξεκίνησε το 2000 ως ένα “απλό mod” του Half Life, πλέον όμως, 4 τίτλους μετά, έχει αποκτήσει φανατικό κοινό και δική του competitive σκηνή ενώ τα χρηματικά ποσά που δίνονται σε έπαθλα ετησίως είναι υπέρογκα. Ο ρεαλισμός μπορεί να έχει πάει περίπατο, αλλά ομολογουμένως το CS είναι από εκείνα τα παιχνίδια που μας έκαναν να περάσουμε άπειρες ώρες σε internet café πυροβολώντας τους φίλους μας. Σας θυμίζει κάτι; Καθαρά multiplayer τίτλος, μηδενικό σενάριο (εντάξει το “οι τρομοκράτες έβαλαν βόμβα και οι αντιτρομοκρατική πρέπει να την εξουδετερώσει” είναι ομολογουμένως επαρκές σενάριο για κυριακάτικο παιχνίδι) και όμως μας κράτησε για ώρες επί ωρών.

Operation Flashpoint: Cold War Crisis (2001)

“Twelve O’clock, Enemy, Soldier, Two Hundred” Τι να πρωτοπεί κανείς… Ο ρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο. Αποδεδειγμένα οι πρώτες λέξεις που είπαν οι περισσότεροι από όσους έπαιξαν το OFP ήταν “ΤΙ Μ***** ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ” καθώς έπεφταν νεκροί μέσα στα πρώτα δευτερόλεπτα από τη σφαίρα κάποιου NPC ο οποίος βρισκόταν κρυμμένος πίσω από κάποιο θάμνο, εκατοντάδες μέτρα μακριά… Όσοι συνέχισαν, βίωσαν έναν από τους καλύτερους εξομοιωτές μάχης που κυκλοφόρησαν ποτέ. Πέρα από τις απίστευτες αποστολές, το ρεαλισμό, την ατμόσφαιρα και τη μουσική του παιχνιδιού, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως ήταν από τα πρώτα παιχνίδια που επέτρεπαν το full scale modding, γεγονός που επέτρεψε τη δημιουργία και εισαγωγή στο παιχνίδι οποιουδήποτε οχήματος θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. (Χαρακτηριστικό το mod για προσθήκη ελληνικών παραλλαγών και εξαρτύσεων, πάνω στο οποίο είχαν ρίξει δουλειά “κάποιοι” γνωστοί). Ακολούθησαν τα εξίσου εξαιρετικά “Red Hammer” (2002) και “Resistance” (2002) ενώ αρκετά χρόνια αργότερα και μετά το “σπάσιμο” της ομάδας (γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία των Arma I, II, III) παρουσιάστηκαν τα “Dragon Rising” (2009) και “Red River” (2011)

Tom Clancy’s Ghost Recon Advanced Warfighter (2006)

Μακράν το αγαπημένο μου tactical shooter (Tasos speaking). Στο ανώτατο επίπεδο δυσκολίας δεν υπήρχε περίπτωση να επιβιώσουμε αν δεν βάζαμε όλους τους διαθέσιμους κομανταράδες μας να συνεργαστούν άψογα και αξιοποιώντας πλήρως την ειδικότητα του καθενός. Ένα first person shooter όπου ο παίκτης δεν μπορεί να πηδά σαν κατσίκι από εδώ και εκεί, οι αλλαγές των γεμιστήρων παίρνουν χρόνο, τα όπλα συμπεριφέρονται όπως τα πραγματικά, τα πυρομαχικά είναι πολύτιμα, και κάθε γωνία κρύβει τον θάνατο. Ευτυχώς που υπάρχει το Airsoft ώστε να μπορώ ενίοτε να αναβιώνω και να αναπολώ τις φοβερές στιγμές έντασης που έζησα μαζί με αυτήν την παιχνιδάρα.

Call of Duty 4: Modern Warfare (2007)

Εντάξει τώρα τι να πει κανείς για τα Call of Duty… Το Modern Warfare ήταν από τα πρώτα “κινηματογραφικά” shooter που μας έβαζε να συμμετέχουμε σε απίστευτα σκηνικά σαν και αυτά που βλέπουμε σε ταινίες δράσης. Κάθε λίγο και λιγάκι έπρεπε να φέρουμε εις πέρας κάτι που αρχικά έμοιαζε ανυπέρβλητο και θανατηφόρο. Όμως πάντα τα καταφέρναμε στο “τσακ” σαν υπερήρωες. Πόσα και πόσα κυριακάτικα σενάρια δεν έχουν επηρεαστεί θεματικά από τον κόσμο και την ατμόσφαιρα των σύγχρονων Call of Duty. Πόσοι και πόσοι δεν έχουν επιχειρήσει -έστω και με πενιχρά μέσα- να μιμηθούν την εμφάνιση των αγαπημένων μας πρωταγωνιστών (Soap, Captain Price κλπ.). Αναμφισβήτητα το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει επηρεάσει βαθιά την “κουλτούρα” του Airsoft παγκοσμίως.

Battlefield: Bad Company 2 (2010)

Ένα σύγχρονο FPS που όμως είχε την ατμόσφαιρα κλασικής πολεμικής ταινίας, όπου μεγάλη έμφαση δίνεται στις προσωπικότητες των ηρώων και πως αυτοί αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Όπως δηλαδή συμβαίνει και εντός μιας ομάδας Airsoft, όπου ο χαρακτήρας και το “ταμπεραμέντο” του κάθε μέλους δίνει “τόνο” και “χρώμα” στο σύνολο. Σε αντίθεση με το Advanced Warfighter που έπρεπε να παίζεται με φοβερή προσοχή και επιμέλεια, το Bad Company 2 έκανε κάποιες παραχωρήσεις στην αληθοφάνεια υπέρ της γρήγορης δράσης, χωρίς όμως το αποτέλεσμα να γίνεται εντελώς “arcade”.

Σίγουρα υπάρχουν πολλοί ακόμα τίτλοι (“Hidden & Dangerous” anyone?) που αξίζουν να αναφερθούν και πιθανώς θα ακολουθήσει και Part II του συγκεκριμένου άρθρου. Έως τότε, αν πιστεύετε πως ξεχάσαμε κάποιον τρανταχτό τίτλο, είστε ευπρόσδεκτοι να μας κάνετε μια υπενθύμιση!

Υ.Γ. Σε co-op session του Operation Flashpoint:Dragon Rising, τα μη εσκεμμένα friendly kills του Chris προς τον Tasos έχουν μείνει στην ιστορία. Σφαίρες, χειροβομβίδες, νάρκες, javelins… όλα βρήκαν τον στόχο τους. Τονίζω το μη εσκεμμένα.