Απενημέρωση: Όπου τολμούν οι Αετοί

Ακόμα ένα άψογο σενάριο ολοκληρώθηκε, υπό τη διοργάνωση της IX Legion. Οι εντυπώσεις όλων όσων συμμετείχαν θετικότατες και η περιγραφή του Γ. Παραθυρά, γλαφυρή όπως πάντα. Για πάμε!

Εκτός μάχης πια, έβλεπε την ομάδα των κομάντος του να αποδεκατίζεται. Την τελευταία στιγμή ένας απ' αυτούς σκαρφαλώνει στη βεράντα κι εξουδετερώνει τους φρουρούς της
σάλας... Ο συνάδελφός του, κάνει τον εαυτό του «σκάλα» για να βοηθήσει τον Στρατηγό να δραπετεύσει...

Κάθε Αεροσφαιριστής είναι λίγο πολύ «ψώνιο». Άλλος ψωνίζεται με τα αεροβόλα και τον εξοπλισμό του, άλλος ψωνίζεται με τους τακτικούς ελιγμούς που θα κάνει σαν ομάδα για να πετύχει τον ΑΝΣΚ.

Όποιο «ψώνιο» ανέβηκε στις 30/07, ντάλα καλοκαίρι, τα 1500 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας για να παίξει στο πανέμορφο Σέλι το σενάριο προσομοίωσης «Όπου τολμούν οι αετοί», είναι σίγουρο πως έφυγε με το σακίδιό του γεμάτο από μία ξεχωριστή εμπειρία.

Πριν ξεκινήσουμε την περιγραφή της μάχης, θα πρέπει να πούμε δυο λόγια για την Κοινότητα των ομάδων μας: Όσοι συμμετέχουν ως αθλητικά σύνολα σε αυτή την προσπάθεια, υπηρετούν μια θεμελιώδη αρχή. Τα καλά και ασφαλή παιχνίδια γίνονται από καλούς παίκτες. Αυτό δεν είναι ένα ελιτίστικο σύνθημα, πιθανώς μισαλλόδοξο, αλλά μία πραγματικότητα για την οποία είμαστε περήφανοι που κατακτήσαμε μετά από πολύ και συνεχόμενο ιδρώτα, και τη διαπιστώνει εύκολα όποιος μεμονωμένος παίκτης ή ομάδα παίζει μαζί μας. Σε όλες τις εκδηλώσεις μας υπάρχει σακίδιο Α΄ Βοηθειών 100 lt, πλήρες ιατροφαρμακευτικού υλικού, υπάρχει γιατρός και οι αθλητές μας κάνουν συνεχόμενη εκπαίδευση στις πρώτες βοήθειες. Η πρώτη προτεραιότητα για μας είναι η ασφάλεια του χώρου-πεδίου που παρέχει στους αθλητές και για αυτό φροντίζουν οι ίδιοι οι αθλητές.

Έχουμε επίσης καθιερώσει την ύπαρξη ατόμων με pmr κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών που ελέγχουν το χώρο του παιχνιδιού συνεχώς για την αποφυγή ατυχήματος με περαστικούς περιπατητές. Είμαστε ιδιαίτερα αυστηροί σε θέματα συμπεριφοράς, καθώς δεν επιτρέπουμε σε καμία περίπτωση όχι μόνο τους γραφικούς «καυγάδες» αλλά ούτε καν στάσεις και συμπεριφορές υπεροψίας αθλητού σε αθλητή. Όποιος κοντολογίς έρχεται στα παιχνίδια μας μόνο και μόνο για να επιδείξει τον εξοπλισμό του ενώ το full tactical κράνος του χτυπάει στα παρακείμενα κλαδιά (πραγματικό περιστατικό) επειδή
δεν προσέχει, ή να ραντίσει συναθλητή του με μπίλιες από απόσταση μικρότερη των πέντε μέτρων και στο πρόσωπο (επίσης πραγματικό περιστατικό) ξεκάθαρα μπορεί να παίξει κάπου αλλού με κάποιους άλλους. Όλα αυτά έχουν αποδειχτεί χρυσός οδηγός διασκέδασης γιατί μειώνουν τις περιπτώσεις ατυχημάτων, πνευματικών και σωματικών.

Άλλωστε, όλες οι ομάδες που συμμετέχουν στην Κοινότητα, ανεξαρτήτου έδρας, είμαστε μια μεγάλη παρέα πραγματικών φίλων κι αυτό είναι τελικά το ζητούμενο.

Στο «Όπου τολμούν οι αετοί» το σενάριο ήθελε τους ΜΠΛΕ, Γερμανούς του Β' Παγκοσμίου να έχουν αιχμαλωτίσει έναν στρατηγό των συμμάχων με άκρως απόρρητα σχέδια για την μελλοντική απόβαση στη Νορμανδία και τους ΚΟΚΚΙΝΟΥΣ να παριστάνουν τους συμμαχικούς καταδρομείς που θα προσπαθούσαν να φυγαδεύσουν τον στρατηγό και να πάρουν τα απόρρητα έγγραφα.

Η ομάδα των "Band Of Brothers" Κατερίνης έπαιξε τον ρόλο των ΜΠΛΕ καθώς τα παιδιά έχουν φοβερές επιδόσεις στην κλειστή μάχη εντός κτηρίου μετά από χρόνια προπόνηση στο επίσης απαιτητικό πεδίο του hotel της Λεπτοκαρυάς. Ως ΚΟΚΚΙΝΟΙ έπαιξαν οι οικοδεσπότες "Veria Airsoft Games", οι "Greek Rangers Of Macedonia" και η "Ενάτη Λεγεώνα".

Το παιχνίδι δεν είχε κοινή ενημέρωση, οι ΜΠΛΕ κατέλαβαν το κτήριο μισή ώρα πιο μπροστά από την έναρξη του παιχνιδιού και οι ΚΟΚΚΙΝΟΙ είχαν το χρονικό περιθώριο των δύο ωρών από την έναρξη για να εκδηλώσουν την επίθεσή τους.

Οι ΚΟΚΚΙΝΟΙ, εκμεταλλευόμενοι την κίνηση του χωματόδρομου που περνάει κάτω από το hotel, πάρκαραν απαρατήρητοι πίσω από συστάδες δέντρων, ετοιμάστηκαν αμίλητοι και μπήκαν στο ανηφορικό πρανές που οδηγεί στις εισόδους του ξενοδοχείου. Το σχέδιό τους ήταν να προηγηθεί μια κρούση αντιπερισπασμού από τα παρακείμενα του ξενοδοχείου κτήρια που να τραβήξει την προσοχή και τα πυρά των αμυνομένων, και στη συνέχεια να γίνει η πραγματική κρούση και είσοδος από τους σκοτεινούς διαδρόμους του υπογείου με εγγύς υποστήριξη.

Λίγα λεπτά πριν εξανεμιστεί ο χρόνος που είχαν στη διάθεσή τους οι ΚΟΚΚΙΝΟΙ για να εκδηλώσουν επίθεση, η ομάδα αντιπερισπασμού «δηλώνει» με βολές κατά των υπερασπιστών του κτηρίου την έναρξη της μάχης. Μέσα σε λίγα λεπτά που η ένταση της στιγμής τα έκανε ώρες, εκδηλώνεται η πραγματική κρούση στο υπόγειο, και υπό τα πυρά κάλυψης της "β" ομάδας, η "α" ομάδα εισέρχεται στο κτήριο χωρίς απώλειες, κάτι που αποτελεί επίτευγμα αν υπολογίσει κανείς το εξαιρετικό αθλητικό επίπεδο του αμυνομένου.

Μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό, οι ΜΠΛΕ γρήγορα επανασυντονίστηκαν κι αντέταξαν τρομερή αντίσταση στις υπόγειες σκάλες εισόδου-εξόδου του κτηρίου, ενώ τα εύστοχα «πυρά» τους είχαν σαν αποτέλεσμα τις πρώτες απώλειες για την ΚΟΚΚΙΝΗ κρούση- υποστήριξη.

Χάνοντας οι ΚΟΚΚΙΝΟΙ το αρχικό πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, βρέθηκαν να δίνουν έναν επίμονο αγώνα προώθησης που βέβαια ήτανε πια πολύ δύσκολος καθώς η θέση τους είχε γίνει αντιληπτή από τον αντίπαλο. Εδώ να πούμε πως ως καινοτομία σ' αυτό το παιχνίδι χρησιμοποιήθηκαν μικρά ακίνδυνα βαρελότα σαν «χειροβομβίδες» εκκαθάρισης δωματίου σε συγκεκριμένες κι όχι μεγάλες ποσότητες (κάθε παίκτης είχε τέσσερις), που συνετέλεσαν στο να «μυρίσει μπαρούτι» χωρίς κανένα φυσικά τραυματισμό ή κίνδυνο για την ασφάλεια παικτών και χώρου.

Σε κάθε καλό παιχνίδι υπάρχουν εκείνες οι μοναδικές στιγμές κορύφωσης της έντασης και της αδρεναλίνης που σε κάνουν να ξεχνάς κάθε αρνητική σκέψη ή την κούραση. Τέτοιες ήταν οι στιγμές μετά από μία ώρα σφοδρής συμπλοκής και αμοιβαίων «βαριών απωλειών», οι ΜΠΛΕ έδειχναν να ελέγχουν την κατάσταση... Τότε εκδηλώθηκε μια αιφνιδιαστική νέα επίθεση των ΚΟΚΚΙΝΩΝ από σημείο-έκπληξη για όλους, που πέτυχε να εξουδετερώσει τους «φρουρούς» του στρατηγού, δίνοντας την ευκαιρία στον «στρατηγό» να πάρει τον οπλισμό του και με τη βοήθεια των ΚΟΚΚΙΝΩΝ αυτών παικτών να απομακρυνθεί του κτηρίου..

Μετά από δύο ώρες ανάβασης και δύο ώρες παιχνιδιού υψηλής έντασης και ποιότητας, ήταν καιρός -μετά από ένα δεκάλεπτο διάλειμμα για τις ομάδες να χαλαρώσουν- για να ξεκινήσει η δεύτερη περίοδος που είχε σαν ΑΝΣΚ την κατάκτηση του φακέλου. Στη δεύτερη περίοδο το παιχνίδι ήτανε σαφώς χαμηλότερης έντασης αλλά ποτέ «ψόφιο». Οι κινήσεις γίνονταν πιο προσεκτικές και οι συνδυασμοί των παικτών καλύτεροι. Ήταν η απόλαυση. Στο τακτικό κομμάτι, οι αμυνόμενοι είχαν καθαρά την υπεροχή, δεχόμενοι όμως αιφνιδιαστικές επιθέσεις που τους ανέτρεπαν, κι όλα έδειχναν την απόλυτη ισοπαλία-δυναμική ισορροπία.

Σε εκείνο το σημείο το παιχνίδι σταμάτησε γιατί είχε έρθει η ώρα για τσίπουρα και κοψίδια στο υπέροχο και φιλόξενο χωριό του Σελίου. Εγώ μπορεί να γράφω ό,τι φαντάζομαι, αλλά κανένας δε μπορεί να υποχρεώσει κανέναν να χαμογελάσει αυθόρμητα από ευχαρίστηση όπως τα πρόσωπα των παικτών στην αναμνηστική φωτογραφία μετά το πέρας του παιχνιδιού. Να είστε όλοι καλά, καλή σεζόν, σας περιμένουμε στη συνέχεια του «Όπου τολμούν οι αετοί» στις 10/09, φυσικά στο Σέλι.