Frag It!
Γνωστός στους περισσότερους airsofters εντός Αττικής (και όχι μόνο) για το ήθος του, το ύψος του αλλά και τις ωραίες custom βαφές που κάνει, ο Φραγκίσκος “Frag” απαντά στις ερωτήσεις μας σχετικά με το hobby-within-the-hobby (οποιαδήποτε ομοιότητα με άτομο που φημολογείται πως μοιράζει φίλια πυρά στα πεδία, δεν είναι καθόλου τυχαία).
Πρώτα απ’ όλα να πω ένα μεγάλο μπράβο στο Airsoft Hellas για τις προσπάθειες που κάνει αυτές τις δύσκολες εποχές για να αναδείξει το αγαπημένο μας χόμπι. Εκ μέρους εμού και της ομάδας μου -των Black Sheep- χαιρετώ όλους τους συνχομπίστες, γνωστούς και μη.
1. Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με την Αεροσφαίριση;
Ήμουν ανέκαθεν άρρωστος με τη σκοποβολή, ερασιτεχνικά πάντα (κουτάκια, μπουκαλάκια κλπ), και με μία κλίση προς τα “τρελά” χόμπι που έχουν έντονο το στοιχείο της αδρεναλίνης. Μια μέρα, χαζεύοντας στο ίντερνετ έπεσα πάνω σε κάτι Αμερικανάκια που κυνηγιόντουσαν με πιστόλια! Έψαξα, ρώτησα, και χωρίς να έχω δει ποτέ πεδίο στα μάτια μου αγόρασα ένα G4G Raider, μια Beretta Mg και ένα Blazer R. 93 χωρίς να ξέρω τίποτα και κανέναν. Θυμάμαι στο πρώτο παιχνίδι μου στο θρυλικό Hotel της Αγίας Μαρίνας, με Διοργανωτή τον γνωστό και μη εξαιρετέο (τρελό) Zinja, να έχω πάθει πλάκα γιατί όλοι ήταν λες και είχαν σκάσει από κάποιον πόλεμο και εγώ με σορτσάκι/κοντομάνικο να τρέχω σαν κατσίκι χωρίς να έχω καταλάβει τρεις ώρες διασκέδασης/αδρεναλίνης/πλάκας! Εκεί γνώρισα και την πρώτη μου ομάδα, τους Lions, στους οποίους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί δίπλα τους έμαθα να παίζω σωστά. Αξέχαστο, δε, ήταν το ύφος της γυναίκας μου όταν γύρισα σπίτι και είδε τα σημάδια από τις μπίλιες (ήταν πολλά…).
2. Είχες κάποια σχέση με τις “τέχνες” γενικότερα, ή ασχολήθηκες με custom βαφές εξοπλισμού χωρίς κάποια… “προυπηρεσία”.
Το μόνο βάψιμο που έκανα ήταν στο σπίτι, κανένα κάγκελο και τέτοια πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι είμαι πνευματικό παιδί ενός μεγάλου καλλιτέχνη του χώρου και ότι από τις δικές του φανταστικές δουλειές πήρα την απόφαση να αρχίσω να βάφω ρέπλικες. Ευχαριστώ ρε Αχιλλέα για ότι μας έχει δώσει μέχρι τώρα, και ξέρω ότι η συνέχεια θα είναι εντυπωσιακή. Έτσι λοιπόν είδα δουλειές του κυρίου, και με λίγο ψάξιμο στο διαδίκτυο μάζεψα υλικά, στένσιλ κλπ. και έβαψα την πρώτη μου ρέπλικα. Από εκείνη τη στιγμή το εν λόγω AEG έχει περαστεί καμιά δεκαριά φορές με διάφορα pattern (τώρα πρέπει να ζυγίζει 7-8 κιλά…). Οπότε, όχι, δεν υπήρχε καμία προϋπηρεσία και ασχολούμαι με τις βαφές μόλις δύο χρόνια.
3. Πόσο χρόνο περίπου αφιερώνεις σε ένα project;
Εξαρτάται από το project. Έχω τελειώσει δουλειά σε δύο μέρες, έχω χρειαστεί και δεκαπέντε μέρες. Έχει να κάνει με το μέγεθος της δουλειάς (σήματα, logo, ολικές βαφές κλπ.) και με τους κύκλους στεγνώματος. Κάθε “χέρι” παίρνει περίπου δύο μέρες για στεγνώσει καλά ώστε να περαστεί το επόμενο.
4. Πιστεύεις πως πέρα από το αισθητικό κομμάτι (είμαστε και λίγο πόζεροι οι airsofters) έχει και λειτουργικό ρόλο η βαφή ενός όπλου Αεροσφάιρισης;
Η απόλυτη ποζεριά εμφανίστηκε προ τριμήνου με AK Armani και με MP5 Louis Vuitton. Δεν θα αναφέρω όνομα, αλλά ξέρει αυτός… Τώρα για το λειτουργικό θέμα ισχύει ότι και με τις στολές οι οποίες πρέπει να γίνονται ένα με το περιβάλλον. Οι παραλλαγές στις ρέπλικες μπορεί να φτάσουν μέχρι το σημείο να “εξαφανίσουν” το όπλο. Θυμάμαι ένα G3 του φίλου μου του Κώστα με concept ότι το όπλο ήταν χρόνια σε βυθισμένο πλοίο: Όλο το σώμα ήταν βαμμένο με γκρι λερώματα, γραμμές σκουριάς και άλλα τέτοια. Όταν του το παρέδωσα σε παιχνίδι, το ακουμπήσαμε όρθιο στη βάση του κορμού ενός πεύκου. Αν τραβούσες το βλέμμα σου από πάνω του έστω και μια στιγμή και ξανακοίταγες, ειλικρινά δεν το έβλεπες!
5. Οι περισσότεροι εντυπωσιαζόμαστε όταν ανεβαίνουν “unique” δουλειές είτε από εσένα, είτε από άλλα άτομα που ασχολούνται. Πόσοι όμως είναι αυτοί που πραγματικά πληρώνουν για κάτι τέτοιο; Πιστεύεις πως αποτελούν μεγάλη μερίδα του κόσμου που ασχολείται με την Αεροσφαίριση στην Ελλάδα;
Έχω τρία παιδάκια! Μια μέρα λοιπόν που συζητούσαμε με φίλο “δεινόσαυρο” του Airsoft μου είπε το κλασικό “Θες το παιδί σου να μην μπλέξει με ναρκωτικά, μηχανές, και άλλα κακά; Μάθε του Airsoft”! Σε ότι αφορά το “budget”, η αλήθεια είναι ότι σε γενικές γραμμές όλοι ζητάμε κάτι παραπάνω από τα “μωρά” μας. Σπάνια μένουμε στη μία στολή, στο ένα όπλο, και στη μία εξάρτυση. Έχουμε όλοι πέσει στα ψυχοφάρμακα, κινδυνεύουμε να μας χωρίσουν οι σύζυγοί μας. Σίγουρα έχουμε κάνει και υπερβολές, αλλά Airsoft μπορείς να πάιξεις και με ποσά της τάξης των 100-200 ευρώ. Ένα ζευγάρι βαλλιστικά γυαλιά, μία μασκούλα, ένα οπλάκι, ένα άρβυλο και έφυγες!
Σας ευχαριστώ και πάλι για την ευκαιρία να μοιραστώ λίγα πράγματα με την Κοινότητα μας. Εύχομαι ένα ενωτικό Airsoftικό μέλλον (το χρειαζόμαστε), με καινούργιους παίκτες, νέα πεδία, νέα σενάρια, και πάνω από όλα σωστά και ασφαλή παιχνίδια!