Mogadishu Hell…

Πρώτα σε χτυπά η αδιανόητη ζέστη. Μετά η μυρωδιά του θανάτου που αναβλύζει από κάθε γωνιά αυτού του καταραμένου μέρους. Τέλος, αν είσαι σχετικά άτυχος – ή καλύτερα, καθόλου τυχερός – κάποια σφαίρα.

Όλες οι αισθήσεις σου δέχονται τα χειρότερα ερεθίσματα, ταυτόχρονα. Το θέαμα των τραυματισμένων ή ήδη νεκρών αδερφών σου. Η γεύση ιδρώτα και αίματος στο στόμα σου. Ο αδιανόητος πόνος σε κάθε σημείο του σώματός σου, αποτέλεσμα τραυματισμών, αφυδάτωσης και αδιανόητης κόπωσης. Και το χειρότερο: οι κραυγές όλων όσων περιμένουν τη βοήθειά σου. Μία βοήθεια που πολλές φορές δεν είσαι σε θέση να προσφέρεις…

Εντάξει, αρκετά με τη δραματοποίηση, πάμε τώρα και στο πραγματικό review του σημερινού σεναρίου “Black Hawk Down” το οποίο διοργάνωσε ο Σύλλογος Αεροσφαίρισης Λιβαδειάς. Σίγουρα δεν πονέσαμε, ούτε ακούσαμε κραυγές αγωνίας καθώς η διοργάνωση είχε εξασφαλίσει την ομαλή διεξαγωγή του παιχνιδιού και την ασφάλεια όλων μας. Ιδρώτα όμως ρίξαμε και, ειδικά όσοι ανήκαν στην παράταξη των US of (freaking) A, πήραμε μία μικρή γεύση (στο βαθμό φυσικά που είναι εφικτό στην Αεροσφαίριση) του πως είναι να βρίσκεσαι σε ένα πεδίο μάχης, από την πλευρά αυτών που χάνουν κατά κράτος.

Οι αντικειμενικοί σκοποί που είχαν θέσει οι διοργανωτές ήταν πολλοί και ενδιαφέροντες δίνοντας σε όλους έναν στόχο να κυνηγήσουν. Ιδιαίτερα για τους Αμερικάνους, οι ειδικότητες των engineers και combat medics βοηθούσαν πολύ στο immersion των παικτών στον “κόσμο” του σεναρίου. Επιπλέον, η ύπαρξη πολλών διαιτητών οι οποίοι δεν σταμάτησαν να “τριγυρνούν” στο πεδίο βοήθησε απίστευτα στην ομαλή διεξαγωγή του παιχνιδιού, χωρίς να υπάρξουν εκνευρισμοί και διαπληκτισμοί, παρά τα όποια “ατοπήματα” κάποιων παικτών. Τέλος, οι διοργανωτές δεν σταμάτησαν να προσπαθούν να βοηθήσουν ενεργά το σενάριο να ξεκολλήσει, όταν αυτό έκανε κάποια “κοιλιά”.

Σκοπός πάντα είναι όλοι μας να βελτιωνόμαστε και, επειδή και οι ίδιοι οι διοργανωτές μας το ζήτησαν, δεν μπορούμε παρά να αναφέρουμε και τα σημεία εκείνα τα οποία θα μπορούσαν να είναι καλύτερα:

1) Ισορροπία Δυνάμεων: Λόγω του χαμηλού χρόνου respawn των Σομαλών παρατηρήθηκε πως οι χτυπημένοι τους παίκτες μπορούσαν να ξαναμπούν στο παιχνίδι πολύ γρήγορα, σε σχέση με τους Αμερικάνους οι οποίοι έπρεπε να περιμένουν κάποιον medic να τρέξει κοντά τους ή να περπατήσουν ως το field hospital, αφού πρώτα κάνουν Bleed Out.

2) Spawn Points: Θα μπορούσαν να είναι τοποθετημένα σε λίγο καλύτερες θέσεις έτσι ώστε να δίνεται η δυνατότητα στους παίκτες και των δύο παρατάξεων να “ανοιχθούν” πιο γρήγορα κατά το respawn τους.

Τέλος, μία γενικότερη παρατήρηση την οποία έχουμε κάνει πολλές φορές και δεν έχει καμία σχέση με τη διοργάνωση αλλά με όλους μας ως παίκτες: Καλό είναι να σεβόμαστε όλοι τους συμπαίκτες, τους αντιπάλους και όλους όσους μόχθησαν για να μπορέσουμε εμείς να περάσουμε μία ωραία Κυριακή. Όταν για παράδειγμα οι κανονισμοί δεν επιτρέπουν χρήση αυτοσχέδιων υλικών, κρίνεται σωστό να μην φέρνουμε και χρησιμοποιούμε ό,τι φτιάξαμε μόνοι μας, όσο ωραίο, ασφαλές και… “tacticool” να νομίζουμε πως είναι.

Το σημερινό παιχνίδι αποδεικνύει για ακόμη μια φορά πως στο Airsoft δεν έχει σημασία η νίκη, αλλά το παιχνίδι αυτό καθαυτό. Μπορεί η παράταξή μας να ηττήθηκε καθώς οι αντίπαλοί μας έδρασαν πολύ πιο συγκροτημένα, αλλά πραγματικά ήταν μία πολύ ωραία εμπειρία, σε ένα καταπληκτικό πεδίο. Μπράβο σε όσους κόπιασαν για το αποτέλεσμα αυτό, τους ευχαριστούμε και ελπίζουμε να συνεχίσουν να βελτιώνονται!

Φωτογραφίες από το σενάριο θα βρείτε εδώ.