Ταινίες… για Airsofters

Πολλοί αναφέρονται στην κατηγορία των ταινιών που θα παραθέσουμε ως “αντιπολεμικές ταινίες”. Σίγουρα δείχνουν τη φρίκη του πολέμου, την κτηνώδη φύση και τα άγρια ένστικτα που ξυπνούν μέσα στον άνθρωπο κατά τη διάρκειας μια πολεμικής σύρραξης, τις συνέπειες αυτής στην ψυχοσύνθεση του ατόμου αλλά και στην κοινωνία κ.ο.κ. Κακά τα ψέματα όμως, οι περισσότεροι από εμάς δεν παρακολουθούμε το “Saving Private Ryan” ούτε για να αναλογιστούμε τι οδήγησε στη διεξαγωγή του WWII, ούτε τι πρέσβευε η κάθε πλευρά ή τι οδήγησε τον εκάστοτε λαό να συμμετάσχει στο βαθμό που συμμετείχε. Ιδού λοιπόν κάποιες από τις αγαπημένες μας πολεμικές ταινίες:

Full Metal Jacket (1987): Είμαι απλά τιποτένιος, ποταπός, και ασήμαντος, για να περιγράψω αυτήν την ταινία θρύλο, που -εκτός της γενικής συνεισφοράς της στην ανθρωπότητα- συνετέλεσε τα μέγιστα στο να γίνω ο Άντρας που είμαι σήμερα (Tasos speaking: Ελάτε, παραδεχτείτε το. Ανατριχιάσατε έτσι;). Μόνο και μόνο οι ατάκες που ακούγονται σε αυτήν την ταινία την ανεβάζουν ψηλά στο πάνθεον των καλύτερων όλων των εποχών. (“I bet you could suck a golf ball through a garden hose” κλπ.) Τα πράγματα είναι απλά, αν κάποιος μπορούσε να δει μόνο μία πολεμική ταινία στη ζωή του αυτή θα έπρεπε να είναι το ένα και μοναδικό Full Metal Jacket!

Hamburger Hill (1987): Καλή χρονιά το 1987. Σηκώσαμε ευρωπαϊκό στο Μπάσκετ (αχ ρε Νικ θεέ!), και είχαμε “πιεί” και έναν χρόνο Τσέρνομπιλ για λίγο STALKERική δράση. Η χρονική περίοδος αυτή ήταν και ιδιαιτέρως “φορτωμένη” με πολεμικές ταινίες, με συνέπεια αυτή η βίαιη και ρεαλιστικότατη ταινία να περάσει κάτω από “ραντάρ” πολλών σινεφίλ. Κοιτώντας την πάλι πρόσφατα, μετά από χρόνια, εντυπωσιάστηκα από την ποιότητα της παραγωγής. Η ταινία κυριολεκτικά “αναδίδει” λάσπη, πυρίτιδα, αίμα, και ζούγκλα! Δεν υπήρχε τίποτα “καθαρό” σε αυτόν τον πόλεμο έτσι και αλλιώς, και η ταινία το αναπαριστά πολύ πετυχημένα!

Bravo Two Zero (1999): Μία λιγότερη γνωστή “τηλεταινία” που ασχολείται με τη γνωστή αποστολή της περιπόλου “Bravo Two Zero” της SAS κατά τη διάρκεια του πρώτου πολέμου στο Ιράκ. Οι Άγγλοι καταδρομείς είχαν ως αντικειμενικό σκοπό την καταστροφή πυραύλων Scud βαθιά πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Μία σειρά από πράγματα πήγαν στραβά, και έτσι τέσσερεις συνελήφθησαν, τρεις σκοτώθηκαν, και ένας κατάφερε να ξεφύγει. Θεωρώ την ταινία μια πολύ “τίμια” μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου που συνέγραψε ο αρχηγός της περιπόλου (Andy McNab) το 1993, και με προσοχή σε όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες (βάρος φόρτου, ενδυμασία, όπλα κλπ.). Αξίζει να την εντοπίσετε!

Lone Survivor (2013): Η ταινία που κάθε “couch potato” κομανταράς έχει χρέος να δει! Έχοντας διαβάσει το ομώνυμο ΦΟΒΕΡΟ βιβλίο του Marcus Luttrell ήμουν πολύ επιφυλακτικός όταν πήγα να τη δω, γιατί κάποια μέλη του “καστ” δεν με έπειθαν. Ευτυχώς οι ενδοιασμοί μου δεν επαληθεύθηκαν, γιατί η ταινία -παρά τις μικρές ανακρίβειες σε σχέση με το βιβλίο- είναι εξαιρετική: “Επιχειρησιακή”, αληθοφανής και με την πολύ συγκινητική “cameo” συμμετοχή του Marcus! Καμία σχέση με τα ψυχρά και αδιάφορα “Act of Valor”, “Zero Dark Thirty” κλπ.

Saving Private Ryan (1998): Θυμάμαι πως όταν είχε πρωτοβγεί στους κινηματογράφους, οι γονείς δεν άφηναν τα παιδιά τους καν να πλησιάσουν στο σινεμά της περιοχής λόγω της “ωμής βίας και των ακατάλληλων σκηνών”. Ε ναι, οι “σύμμαχοι” κατακρεουργήθηκαν κατά την απόβαση της Νορμανδίας και αυτό ακριβώς μετέφερε αξιοπρεπώς ο  Spilerberg στη μεγάλη οθόνη. Μπορεί η ταινία να περιλαμβάνει αρκετά κλισέ αλλά δεν παύει να είναι μία από τις απολαυστικότερες ταινίες με θέμα τον δεύτερο παγκόσμιο. (Chris speaking) Το ομώνυμο βιβλίο, μπορεί να επισκιάσθηκε αρκετά από την ύπαρξη της ταινίας (είμαι σίγουρος πως οι περισσότεροι δεν γνωρίζατε καν την ύπαρξή του), αλλά προσωπικά το βρήκα κλάσεις ανώτερο.

Kajaki (2014): Για κάποιο λόγο μου είχε ξεφύγει και την είδα εντελώς τυχαία πρόσφατα (lucky find που θα έλεγαν και στο χωριό μου). Η ιστορία εκτυλίσσεται το 2006 κοντά στο φράγμα Kajaki στο Αφγανιστάν, όπου ένα τάγμα Βρετανών στρατιωτών “συναντά” ένα ναρκοπέδιο. Μην περιμένετε έντονη δράση και εντυπωσιακές σκηνές μάχης καθώς η ταινία προσπαθεί να μείνει ρεαλιστική και να απεικονίσει τη φρίκη του να έρχεσαι αντιμέτωπος με έναν “αθέατο” εχθρό που μπορεί να σου αφαιρέσει τη ζωή σε κάθε σου βήμα.

Enemy At The Gates (2001): Ξανά πίσω στον WWII. H ταινία ακολουθεί τον Vasily Grigoryevich Zaytsev, ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης κατά τον δεύτερο παγκόσμιο και έναν από τους πιο αποτελεσματικούς ελεύθερους σκοπευτές στην ιστορία (εντάξει, δεν ήταν και ο “White Death” αλλά… είπαμε). Αρκετά χολιγουντιανή δράση και λίγο love story να εμπλέκεται, αλλά για τους λάτρεις πολεμικών ταινιών και ιδιαίτερα για όσους έχουν πάθος με τους snipers, προτείνεται, παρά την έλλειψη ρεαλισμού (η φράση “χολιγουντιανή δράση” τα λέει όλα πιστεύω.)

Black Hawk Down (2001): Η ιστορία της της επιχείρησης “Gothic Seprent” που έλαβε χώρα το 1993 στο Μογκαντίσου με σκοπό την εξουδετέρωση του Σομαλού πολεμάρχου Αϊντίντ, δοσμένη μοναδικά από τον ηγέτη Ridley Scott του “Alien” και του “Blade Runner”. Στην πραγματική αποστολή είχε εμπλακεί η ελίτ του αμερικανικού στρατού (που διάφοροι άκαπνοι ανά τον κόσμο δεν θα πρέπει καν να πιάνουν στο στόμα τους) και η ταινία μας μεταφέρει όλη την ένταση και την αγωνία αυτής της μάχης, σαν ο θεατής να βρίσκεται εκεί! Αφού την (ξανα)δείτε, αναζητήστε και το ομώνυμο βιβλίο του Mark Bowden που παρουσιάζει διεξοδικά την επιχείρηση. Σίγουρα θα βγείτε σοφότεροι.