Ghost War
Την Κυριακή που μας πέρασε έγινε το πρώτο, για τη φετινή σεζόν, νυχτερινό παιχνίδι στα μεταλλεία Ελευσίνας. Από τα λίγα στο είδος του, καθώς ήταν καθαρά νυχτερινό με τη διάρκεια του να ξεπερνά τα όρια του Σαββατόβραδου και να φτάνει ως τις πρωινές ώρες τις Κυριακής. Σχεδόν οκτώ ώρες καθαρά νυχτερινού παιχνιδιού σε ένα αρκετά μεγάλο και δύσκολο πεδίο ακόμη και για ημερήσια σενάρια, με πυκνή βλάστηση που προκαλούσε προβλήματα στις επικοινωνίες και δύσκολο στο περπάτημα έδαφος που απαιτούσε πολύ προσοχή αλλά και αντοχή από τους παίχτες.
Το “Ghost War” και την διοργάνωση του, επιμελήθηκε η Μακεδονική Αεροφαιριστική Κοινότητα και η Division VI που πρόσφατα προχώρησαν σε συνεργασία. Οι συμμετοχές των παικτών ήταν από πολλά διαφορετικά σημεία της Ελλάδας και κυρίως από τα βόρεια.
Το σενάριο περιλάμβανε τρεις ομάδες εκ των οποίων οι δυο (US Ghosts και Terror Ghosts) ήταν καθαρά αντίπαλες ενώ η τρίτη (CIA) ήταν ουσιαστικά η διοργάνωση που είχε το ρόλο του… από μηχανής θεού. Η επιτιθέμενη ομάδα (US Ghosts) ήταν αυτή που ουσιαστικά είχε τον κυρίως ρόλο μιας και έπρεπε να διανύσει μια συνολικά μεγάλη και επικίνδυνη απόσταση σε προκαθορισμένο δρομολόγιο και να αποφύγει τα επικίνδυνα σημεία του πεδίου. Πάνω σε αυτό το δρομολόγιο ήταν τοποθετημένα και τα σημεία των αποστολών τα οποία ήταν τέσσερα, με το πρώτο να είναι η επαφή και σύναψη καλών σχέσεων με την CIA έτσι ώστε να αποκτηθούν πληροφορίες σχετικά με την είσοδο στο εχθρικό πεδίο. Οι υπόλοιπες αποστολές περιλάμβαναν την καταστροφή υλικών και εφοδίων των Terror Ghosts και, τελικά, την κατάληψη της βάσης τους.
To σενάριο αρχικά δούλεψε σχετικά καλά, ειδικά για την ομάδα US στην οποία συμμετείχα. Έγινε η συνεργασία με την CIA και ακολούθησε η καταστροφή των πυρομαχικών με ελάχιστη αντίσταση από την πλευρά των terror. Στις υπόλοιπες αποστολές, πέρα από τις σταθερές παρενοχλήσεις από μία μικρή ομάδα των αντιπάλων, η αντίσταση ήταν σχεδόν μηδενική. Το δυσκολότερο κομμάτι του σεναρίου αποτέλεσε η τελευταία “μάχη των μαχών” μιας και σε σκοτεινό και περιορισμένο περιβάλλον “συναντήθηκαν” όλοι οι συμμετέχοντες με τον κίνδυνο να πάει κάτι στραβά να είναι κάτι άλλο από υπαρκτός: σκοτάδι, νύστα, κούραση, πείνα και τεντωμένα νεύρα, όλα μαζί.
Παραλήψεις από την πλευρά της διοργάνωσης υπήρξαν, όπως θα υπάρξουν και παράπονα, αλλά αφού είναι η πρώτη τέτοια συνεργασία σε ανοιχτό και δύσκολο ομολογουμένως παιχνίδι, καλό θα είναι να είμαστε σχετικά επιεικείς σχετικά με όσα μπορεί να μην λειτούργησαν.
Συγνώμη , αλλά στο κομμάτι που λέει ότι συναντήθηκαν όλες οι δυνάμεις με κίνδυνο να πάει κάτι στραβά… αν εννοείς τις αποστάσεις που θα καλούνταν ο κόσμος να ξεκίναγε τις επαφές … με κάτω από 350 φπς … Όπως σε όλα τα cqb , νομίζω ότι ακούγεται υπερβολικό… σέβομαι την άποψη του αρθρογράφου , αλλά αν είναι έτσι … Τότε θα πρέπει να μειώσουμε τα όρια των cqb ή να σταματήσουμε να εκθέτουμε σε κίνδυνο (πραγματικό) παίζοντας σε εγκαταλειμμένα κτήρια και βίλες… υπόψιν … το παιχνίδι αυτό … Όσο κράτησε ήταν ιδιαίτερο σεναριακα• Και για έμπειρους παίχτες, το δύσκολο κομμάτι της αναμονής για επαφή ή για το ντου , σε κάποια από τα σημεία ενδιαφέροντος ήταν (τουλάχιστον για τους τερορ) όλο το ζουμί…οπως και για τους αμερικανούς το πως θα κινηθούν ώστε να πάρουν τις καλύτερες δυνατές θέσης εφόδου, πράγμα που όποιος θέλει να δοκιμαστεί σε διοικητικές ικανότητες ,αλλά και κινήσεως, είναι ότι πρέπει … Δηλαδή κλασικό να στήνεις μια σκακιερα και να προσπαθήσεις σε χ ώρες να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς… αυτά από εμένα τα σέβη μου στο φίλο Λέανδρο που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
ΥΓ
Οι καμπάνες ήταν όλα τα λεφτά … φοβερό σαουντ εφεκτ
Ευχαριστούμε για την κριτική δύσκολο κομμάτι και για εμάς γιατί στην ουσία πολλοί θέλανε να παίξουν νύχτα. Λάθη υπάρχουν πάντα ακόμα και στα εύκολα. Πρέπει να μάθουν μερικοί όταν ζητάει βοήθεια κάποιος δημόσια σε φίλους να βοηθάνε έστω σε ένα κομμάτι όχι να κράζουν.
Ευχαριστούμε για την κριτική