Lost and Found Review

Από παιδί, κάθε Κυριακή με έπιανε ένα ψυχοπλάκωμα γιατί την επόμενη μέρα άρχιζε και πάλι η φρίκη του σχολείου. Ακόμα με πιάνει αυτό το αίσθημα ορισμένες φορές. Ευτυχώς, η περασμένη Κυριακή 31 Μαρτίου 2019 ήταν από τις καλύτερες Κυριακές που μπορώ να θυμηθώ γιατί είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε μία παιχνιδάρα που διοργάνωσαν οι Αργείοι “Φοίνιξ” στο γνωστό πεδίο του Σαλαντίου, υπό τον τίτλο “Lost and Found”. Πρόκειται για μια φατρία βετεράνων του χώρου που αγαπούν με πάθος το άθλημα.

Το σενάριο κλασικό: Ταλιμπάνια εναντίον Δυτικών. Μη με βάλετε τώρα να σας παρουσιάσω το σενάριο, πηγαίνετε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που ξημεροβραδιάζεστε και δείτε αναλυτικά τα πάντα μαζί με το ωραίο φωτογραφικό υλικό. Εγώ είμαι εδώ για να σας μεταφέρω κάτι πάνω από σενάρια και φωτογραφίες “χιλίων λέξεων”, κάτι πολύ πιο ουσιαστικό: Τη μαγική ατμόσφαιρα που, κατά γενική ομολογία, είχε αυτό το παιχνίδι, όπως τη βίωσα εγώ, ο απλός και ταπεινός συμμετέχων.

Καταρχάς, το μεράκι και η δουλειά που έβαλαν οι ιθύνοντες νόες του παιχνιδιού ήταν πραγματικά κάτι το συγκινητικό. Μια χούφτα άνθρωποι “έτρεξαν” για να στήσουν ένα δρώμενο που κράτησε στο κατακόρυφο την ένταση και το ενδιαφέρον μας επί ώρες.

Σε όλους μας θα μείνουν χαραγμένες για καιρό οι μνήμες από το φοβερό κυνήγι των πυροτεχνουργών σε κάθε γωνιά του πεδίου και η αγωνία να ολοκληρωθεί κάθε φορά η ανατίναξη του εκάστοτε σημείου, οι φοβερές “υποαποστολές” (“quests” τις αποκαλούσαν οι μυημένοι μέσω ασυρμάτου) με το κουβάλημα του τραυματία πιλότου, το τρέξιμο με τις μολότοφ τις οποίες δεν προλάβαμε ποτέ να ρίξουμε μέσα σε ένα σχολείο για να το κάψουμε (να πάλι τα σχολικά μου τραύματα), το κυνήγι του “παππού” που τελικά μας ξέφυγε (Παππού Παππού… Φου και Φου;) και άλλες τόσες μυστικές αποστολές που μπορεί να μην τις βιώσαμε όλοι προσωπικά, αλλά είχαν τον δικό τους αντίκτυπο πάνω στην εξέλιξη του παιχνιδιού.

Πώς να ξεχάσω τις κραυγές του Τζόκερ “Απαγκίστρωση! Απαγκίστρωση!” κατευθείαν βγαλμένες από το “Black Hawk Down”; Πώς να ξεχάσω τον Μονόλιθο σε τρελά κέφια και τον Παπαϊωάννου να κάνει τις μαγικές κουρδίες του; Πώς να ξεχάσω τον αεροπόρο “Peter Pan” με τον σάκο του Ε.Σ; Πώς να ξεχάσω την γκλίτσα του Σουλάνδρου; Πώς, πώς;

Στο τέλος, στην απενημέρωση (στο debriefing ντε), οι διοργανωτές πέταξαν και τη “βόμβα” τους! Μας ενημέρωσαν ότι το διήμερο 8-9 Ιουνίου ετοιμάζεται νυχτερινό αεροσφαιριστικό παιχνίδι ΤΡΟΜΟΥ, με Role Playing στοιχεία, βρυκόλακες, διαβόλια τριβόλια, κανίβαλους, σάτυρους, σειληνούς, ζόμπι, ξωτικά, ορκ, καλικάτζαρους, μπαμπούγερους, νεράιδες, απέθαντους, αερικά, βελζεβούλιδες, μόρες, λυκανθρώπους, μανιακούς, ψυχοπαθείς, νεκρόσυλους, και τον Δρακουμέλ!

Μας τόνισαν ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν προτείνεται σε καρδιακούς και συνιστούν στους παίκτες να έρθουν με ΑΦΘΟΝΟ χαρτί υγείας (και μωρομαντηλάκια οι μερακλήδες) γιατί θα τους χρειαστεί! Τί θα δούμε πάλι…

Τα συγχαρητήρια και τον σεβασμό μας λοιπόν στους Φοίνιξ, γιατί έχουν πιάσει το “νόημα”: Λίγα, ποιοτικά, και καλά προετοιμασμένα παιχνίδια, πέρα και πάνω από τη λογική του “πάω για μπιλάκια”, που να σέβονται τα χιλιόμετρα που κάνει ο παίκτης για να φτάσει στο πεδίο, και να προσφέρουν μια ιδιαίτερη εμπειρία που να αποτυπώνεται στη μνήμη του.

Συνεχίστε μάγκες.