Οι αγριόγατοι των Χανίων μιλούν!
Ο Δημήτρης Αδαμάκης είναι ο πρόεδρος του Συλλόγου Αεροσφαίρισης Χανίων (Airsoft Chania) και απαντά στις φθινοπωρινές ερωτήσεις μας. Οι απαντήσεις του πάντως, μόνο “φθινοπωρινή” διάθεση δεν είχαν. Καλή ανάγνωση!
1. Πως “ανακαλύψατε” την Αεροσφαίριση, τι θέση κατέχει στις ασχολίες σας, και πώς δημιουργήθηκε o σύλλογός σας;
Κατ’ αρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που μας δίνετε την ευκαιρία μέσω της σελίδας σας να πούμε μερικά λόγια για το σύλλογο μας, όπου μαζί με καλούς φίλους από το Ηράκλειο κάναμε, σχεδόν μαζί, το πρώτο ξεκίνημα για την Αεροσφαίριση γενικά στην Κρήτη το 2006. Επίσης ένα μεγάλο μπράβο για την δημιουργία της σελίδας σας, μιας και πιστεύω ότι χρειαζόταν και άργησε κιόλας μια σελίδα δημοσιογραφικού χαρακτήρα στην Ελλάδα με θέμα το hobby μας.
Η “ανακάλυψη” της Αεροσφαίρισης ξεκίνησε μέσα του 2006 για τα Xάνια, ενώ το Ηράκλειο είχε ξεκινήσει περίπου ένα 6μηνο νωρίτερα, αν δεν κάνω λάθος. Συναθλητής και τωρινός ταμίας του συλλόγου, ως φοιτητής τότε, είχε ακούσει για το άθλημα από φίλο του από το Ηράκλειο και όπως ήταν αναμενόμενο κόλλησε και έφερε το “μικρόβιο” και στα Χανιά.
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα, με μια μικρή (και καλή) παρέα να μαζεύεται στα χωράφια και σε διάφορα άλλα μέρη και να κάνουν μικρά, ομαδικά παιχνίδια. Με τον καιρό η παρέα μεγάλωνε και είπαν να δημιουργήσουν πλέον και επίσημη ομάδα Χανίων. Με την δημιουργία του πρώτου φόρουμ στην Κρήτη από τα Χανιά την Airsoftcrete.com για την εξυπηρέτηση όλης της Κρήτης ξεκίνησαν την λεγομένη Ομάδα Αεροσφαίρισης Χανίων ή αλλιώς Chania Airsoft Team/CAC με σήμα την Κρήτη φυσικά, τον κρητικό αγριόγατο και ένα στόχο, οπού αυτό το σήμα το τιμούμε και σήμερα με την δημιουργία του Συλλόγου Αεροσφαίρισης Χανίων.
Η Αεροσφαίριση στην ζωή μας σαν hobby είναι νούμερο ΕΝΑ, και τολμώ να πω ότι με το που ξυπνήσουμε μέχρι και να κοιμηθούμε το μυαλό μας είναι εκεί και μετράμε κυριολεκτικά τις μέρες μέχρι να έρθει η μέρα του παιχνιδιού για να τα δώσουμε όλα.
Η σκέψη της δημιουργίας συλλόγου ξεκίνησε από αρκετά νωρίς θα έλεγα, κάπου το 2007, οπότε και έγιναν οι πρώτες συζητήσεις για το θέμα. Λόγω όμως νομικών θεμάτων, της έλλειψης επαρκούς ενημέρωσης των Ελλήνων επί του θέματος και φυσικά κόστους (το οποίο δεν ήταν και μικρό τότε), “κολλούσαμε” να ξεκινήσουμε την διαδικασία. Με την πάροδο του χρόνου δεν έφυγε η σκέψη όμως για σύλλογο, απλά την είχαμε βάλει στο ράφι για λίγο και -να σας πω την αλήθεια- τελικά βγήκε σε καλό αυτό.
Η ομάδα μεγάλωνε αρκετά, πολλά άτομα ήρθαν και, για να υπάρχει σωστή διαχείριση και εκπαίδευση των νέων ατόμων, δημιουργήθηκαν υποομάδες, πάντα σαν Chania Airsoft Team όλοι μας. Με τον καιρό, με την αύξηση του αριθμού των παικτών και λόγω “σκόπιμης ανωτέρας βίας” δημιουργήθηκαν ομάδες το 2008, έγινε μετονομασία της κεντρικής ομάδας Χανίων σε κοινότητα Αεροσφαίρισης με κεντρικό σήμα για όλους μας αυτό που είχαμε, σαν αντιπροσώπευση για τον νομό μας (την Κρήτη με τον αγριόγατο) και μετά το σήμα της κάθε ομάδας ξεχωριστά. Τα άτομα που ήταν από την αρχή της Αεροσφαίρισης στα Χανιά δημιουργήσαμε την Wet Works inc. MilSim Team ενώ υπήρξαν και ομάδες οι οποίες απαρνήθηκαν αργότερα την κοινότητα και τις άλλες ομάδες γενικά, για να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο.
Φτάνουμε στο 2015, αρκετά χρόνια μετά, με πολλά καλά παιχνίδια εντός και εκτός νομού. Προκαθορισμένο καφεδάκι της ομάδας όπως κάθε εβδομάδα, να καούμε στην κουβέντα για το Airsoft, και ανοίχτηκε πάλι η συζήτηση για τον σύλλογο μιας και είχαν ξεκινήσει στην Ελλάδα πολλές ομάδες να κάνουν συλλόγους και είχε γενικώς ωριμάσει το θέμα αρκετά στη χώρα. Κάπως έτσι είπαμε όλοι μας “ΑΕΡΑ”, πάμε και όπου μας βγάλει”. Τρέξιμο σε δικηγόρους, χαρτούρα, υπογραφές, ερωτήσεις σε συλλόγους που υπήρχαν ήδη ώστε να μην ξεχάσουμε τίποτα, τρέξιμο και άγχος τρελό, όπου όλο αυτό κατέληξε στην δημιουργία επιτέλους του Συλλόγου Αεροσφαίρισης Χανίων το 2016 με αριθμό στα μητρώα τον συλλόγων 3/2016.
Γενικά χαίρομαι πολύ για την έως τώρα πορεία του συλλόγου, γιατί καταφέραμε σε ένα περίπου εξάμηνο να κάνουμε πολλά βήματα για το άθλημα που αγαπάμε τόσο, φτιάξαμε δικιά μας σελίδα (www.AirsoftChania.gr), κάνουμε εθελοντικές εργασίες όπου χρειάζεται και όπου μας χρειαστούν, δεν επαναπαυόμαστε καθόλου. Το καλύτερο από όλα είναι η στήριξη που έχουμε από την πόλη μας, από τα μαγαζιά, από της κρατικές και δημοτικές υπηρεσίες οι οποίες μας έκαναν παραχώρηση αποκλειστικά για τον σύλλογο μας πάνω από 100 στρέμματα πεδίου με πολλά κτίρια μέσα, με δικά μας γραφεία που δεν τους λείπει απολύτως τίποτα, και φυσικά η αγάπη και η στήριξη του κόσμου. Την περασμένη εβδομάδα μάλιστα είχαμε την χαρά να ξεπεράσουμε στην σελίδα μας στο Facebook τα 2000 άτομα.
2. Πώς θα περιγράφατε τις σχέσεις σας με τις υπόλοιπες ομάδες της Κρήτης; Ρωτάμε, γιατί ο τοπικισμός στην Κρήτη θεωρείται ένα “κλικ” ισχυρότερος από άλλα μέρη της χώρας.
Εγώ προσωπικά όλα αυτά τα χρόνια θα έλεγα ότι οι σχέσεις με της υπόλοιπες Ομάδες/Συλλόγους είναι άριστες και υπάρχει αρκετά καλό κλίμα. Μερικές φορές μπορεί να υπάρξουν “διαφωνίες” σε παιχνίδια που βρισκόμαστε αλλά είναι σε λογικά πλαίσια. Μην ξεχνάμε έτσι και αλλιώς πως το Airsoft γενικότερα είναι μία extreme ενασχόληση και πως κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο: όπως λέμε και εμείς εδώ “ΤΟ ΖΟΥΜΕ” επομένως είναι λογικό πάνω στην ένταση του παιχνιδιού, όπως με όλα τα αθλήματα, να υπάρξουν “παρεξηγήσεις”.
Στο τέλος πάντα είμαστε όλοι φίλοι, με σεβασμό ο ένας προς τον άλλο, έτοιμοι να μιλήσουμε για την εμπειρία μας, τα σχέδια μας, να συμβουλέψουμε ο ένας τον άλλο σε διαφορά θέματα και πάντα συνοδευμένοι από φαγητό, μπύρα και πολύ γέλιο.
3. Μιας και είστε “παλιές καραβάνες” του χώρου, δώστε μας παρακαλώ ορισμένα “μυστικά μακροζωίας” μιας καλής αεροσφαιριστικής ομάδας.
Μυστικά δεν θα έλεγα πως υπάρχουν, απλά ένα-δύο πράγματα που βασίζονται στην κοινή λογική και μερικές συμβουλές, από προσωπική εμπειρία, τις οποίες πλέον ακολουθούμε και σαν σύλλογος:
Βασικός παράγοντας για “μακροζωία” θα έλεγα πως αποτελεί το να υπάρχει σεβασμός από τον ένα προς τον άλλο, και πριν, και κατά την διάρκειά, αλλά και μετά από ένα παιχνίδι ή μια συνάντηση. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας και “κανόνας” στο άθλημα μας είναι το να είσαι γενικά τίμιος άνθρωπος, να έχεις σωστή συμπεριφορά προς όλους και να είσαι ειλικρινής κατά την διάρκειά του παιχνιδιού αλλά και εκτός.
Να μάθεις σωστά τους κανονισμούς του Airsoft, να ασχοληθείς με το νέο αθλητή ώστε μην του μείνει καμία απορία, να του δώσεις συμβουλές για να γίνει σωστός αεροσφαιριστής. Να βοηθά ο ένας τον άλλο σε οποιοδήποτε θέμα ακόμα και ας μην έχει σχέση με το airsoft, με λίγα λόγια όλοι να είναι μέλη μιας μεγάλης οικογένειας.
“Δυστυχώς” η εμπειρία μας έχει δείξει πως καλό είναι να “φιλτράρεις” τον κόσμο που έρχεται ώστε να προστατευτεί ότι έχει χτιστεί με κόπο και φυσικά για την προστασία του αθλήματος από αλλοίωση. Από την αρχή, εποχής κοινότητας Αεροσφαίρισης Χανίων βασικός κανόνας για να έρθεις για πρώτο παιχνίδι Airsoft ήταν ο “καφές γνωριμίας”: έπρεπε πρώτα να πας για καφέ μια μέρα με υπάρχοντα μέλη της κοινότητας ώστε να σε δουν, να σε καλωσορίσουν (πάντα με ζεστασιά), να πεις δυο τρεις κουβέντες και να δουν στο περίπου τι άνθρωπος είσαι. Πιστέψτε με, πέρασα και εγώ από αυτή την διαδικασία και μπορώ να πω πως παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.
Κάπου αρχές το 2008, η αύξηση των νέων παικτών στα Χανιά χτύπησε κόκκινο, εκεί που ήμασταν κάπου στα 20 άτομα καταλήξαμε σε μερικούς μήνες να πάμε στα 40+, καλές εποχές με δυνατά παιχνίδια. Αυτή η ραγδαία αύξηση όμως είχε ως αποτέλεσμα να μην έχουμε τον σωστό χρόνο γνωριμίας με τους νέους παίχτες να δούμε τι άτομα είναι, με αποτέλεσμα να αποβεί κάπως σαν καρκίνωμα με το χρόνο.
Είχαμε μια ομάδα ατόμων που υπόγεια έκανε τα δικά της εντός της κοινότητας, δεν δεχόταν με τίποτα του κανόνες την κοινότητας και του Airsoft, έφερνε με το παραμικρό αντιρρήσεις σε ότι θέμα και αν ανοιγόταν και το χειρότερο, ακόμα και αν συμφωνούσαν με κάτι απλά κορόιδευαν και έκαναν το αντίθετο και επηρέαζαν όσο περισσότερο κόσμο μπορούσαν. Έφυγαν από την κοινότητα 3 φορές από μονοί τους μέχρι που πήραν τον δικό τους δρόμο, (καλά έκαναν τα παιδιά και μπράβο τους) αλλά με το θράσος να προσπαθούν να πάρουν και την ονομασία αλλά και την ιστορία της Αεροσφαίρισης στα Χανιά ( βλ Σκόπια ). Βασικά όλα έγιναν για τον ΄΄Μπερέ΄΄ που λεμέ.
Γενικά τέτοια άτομα πρέπει να αναγνωρίζονται το δυνατόν γρηγορότερα ώστε να απομονώνονται, για την προφύλαξη του υγιούς αθλητή και του αθλήματος γενικότερα, και είναι πολύ άσχημο να βλέπεις αξιόλογα άτομα στο άθλημα το οποίο το αγάπησαν να τα παρατάνε. Δεν θα ξεχάσω μια πολύ σωστή κουβέντα που είχε πει κάποιος του οποίου σεβόμουν το λόγο του, μέχρι πού τον παραβίασε δυστυχώς ο ίδιος ΄΄Το airsoft δεν είναι χωράφι κανενός΄΄, και έτσι ακριβός είναι, αλλά πάντα με σεβασμό προς τον κόπο και την ιστορία του αλλού.
4. Τις προάλλες είδα στη σελίδα σας στο Facebook ένα καλαίσθητο βίντεο με τον πολλά υποσχόμενο τίτλο “From September the show goes on”. Υπάρχει κάποιο “δυνατό” σχέδιο για το προσεχές μέλλον; Αν ναι, παρακαλώ δώστε μας μια πρόγευση.
Γενικά σαν σύλλογος κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για τα μέλη μας και μη για να περνάνε όσο καλύτερα γίνεται. Το βίντεο το οποίο αναφέρετε είναι το δεύτερο μέρος μιας σειράς μίνι clips από τα παιχνίδια που διεξάγουμε από το σενάριο “The Division” (Παιχνιδάρα!)
Θέλαμε γενικά να ξεφύγουμε από τα κλασικά παιχνίδια καθαρά στρατιωτικού χαρακτήρα, να κάνουμε κάτι διαφορετικό εν μέρη και η επιλογή της ιστορίας του παιχνιδιού ήταν “ότι πρέπει”, με πάρα πολύ καλό υλικό για παιχνίδι, φυσικά με μερικές δόσεις φαντασίας και από εμάς. Γενικά είναι σενάριο μη γραμμικό το οποίου δεν είναι τίποτα σίγουρο στην εξέλιξη αφού και στην ουσία η ιστορία δεν τελειώνει ποτέ. Είναι post-apocalyptic θεματολογίας και η ιστορία αφορά στον αφανισμό του πληθυσμού από θανατηφόρο ιό από τρομοκρατική οργάνωση.
Διεξάγεται σε urban περιβάλλον για το οποίο έχουμε και την καλοτυχία να διαθέτουμε τον κατάλληλο χώρο για τον συγκεκριμένο τύπο σεναρίου, μιας και το επίσημο πεδίο του συλλόγου είναι έκτασης πάνω από 100 στρέμματα, με πάνω από 8 τεράστια κτίρια και ένα τεράστιο δίκτυο από υπόγεια τούνελ. Αυτά για τώρα!
5. Από 0 έως 10 (με το μηδέν να σημαίνει “καθόλου” και το δέκα να ισοδυναμεί με “με κάνει έξω φρενών”) πόσο σε “χαλάει” όταν οι παίκτες μαζεύονται μεν τη συμπεφωνημένη ώρα, αλλά κάνουν ΟΚΤΑΚΟΣΙΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ώρες να ετοιμαστούν ώστε να ξεκινήσει το ρημάδι το παιχνίδι; (Εμένα προσωπικά με χαλάει 8,667)
Στην ίδια κλίμακα θα έλεγα πως είμαστε σε αυτό το θέμα! Γενικά δεν έχουμε συχνά τέτοια φαινόμενα για το λόγο ότι κανονίζουμε της ώρες παιχνιδιού σχετικά καλά, και βάζουμε τους παίκτες όσο μπορούμε από την αρχή που ξεκινάνε το Airsoft στην σκέψη ότι, όσο καλύτερα και πιο νωρίς είμαστε προετοιμασμένοι και ξεκινήσουμε στην ώρα μας, τόσο θα ευχαριστηθούμε το παιχνίδι περισσότερο.
Επίσης προσπαθούμε να μπουν στο σκεπτικό ότι είναι άσχημο να θέλει κάποιος να έρθει να ευχαριστηθεί το παιχνίδι αλλά λόγω επαγγελματικών/οικογενειακών υποχρεώσεων πρέπει να φύγει νωρίς με αποτέλεσμα να μην πάρει την “δόση” που θέλει από το παιχνίδι. Με λίγα λόγια “μπες στα παπούτσια του”! Επίσης, αν κάποιο άτομο το κάνει συστηματικά το να καθυστερεί να έρθει στην ώρα του ή να ετοιμαστεί, υπάρχει περίπτωση να μπει στον “πάγκο”. Το χειρότερο για μένα είναι να δηλώνουν ότι θα έρθουν και δεν το κάνουν, εκεί η κλίμακα χτυπάει κόκκινο!
6. Ορισμένες φορές μια ομάδα είναι στη δυσάρεστη θέση να αποχωριστεί ένα διακεκριμένο μέλος της εξαιτίας μιας σειράς λόγων (μετακομίσεις, μεταθέσεις, εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κλπ.). Πώς πρέπει μια ομάδα να διαχειρίζεται αυτού του είδους τις “απώλειες”;
Εκεί χτύπησες ευαίσθητο θέμα θα έλεγα. Είχαμε αρκετά άτομα τα οποία για τους λόγους που ανέφερες έπρεπε είτε να σταματήσουν το άθλημα ή να συνεχίσουν την πορεία τους σε αλλά μέρη της Ελλάδος, άτομα αξιόλογα με φοβερό χαρακτήρα που έχουν προσφέρει ο καθένας με τον δικό του τρόπο πολλά στην κοινότητα.
Μια τέτοια περίπτωση δεν είναι ποτέ “εύκολη”, αλλά όλοι μας πρέπει να καταλάβουμε ότι τέτοιες περιπτώσεις μερικές φορές είναι στο πρόγραμμα, ειδικά όταν είσαι ένστολος ή εκπαιδευτικός. Εξάλλου, πάντα λέμε σε όλους ότι προτεραιότητα έχει η Οικογένεια, μετά η δουλειά, και στο τέλος το Airsoft.
Κρατάμε πάντα τις καλές αναμνήσεις, τα όσα μάθαμε ο ένας από τον άλλον, και δεν χάνουμε επαφή, ας είναι και μακριά σε άλλο μέρος της Ελλάδας ή του κόσμου με την ελπίδα κάποια στιγμή να παίξουμε πάλι μαζί το αγαπημένο μας άθλημα που μας έφερε κοντά εξ αρχής. Αν τώρα πρέπει να ολοκληρώσει τις σπουδές του ή τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις είμαστε πάντα εδώ για όταν γυρίσει με το καλό.
7. Και η απαραίτητη “χαριτωμενιά”… Προσοχή ακολουθεί αεροσφαιριστική μαντινάδα: “Καλή μου που έφυγες μακριά, σε Ανατολή και Δύση, μι-τέσσερα να βρεις στον δρόμο σου, μπιλάκια να σε γεμίσει!” Καλή ε; Ε; Ε; Ε;
Μια μαντινάδα και από εμάς σε όσους έχουν πρόβλημα με τα PPS ( Pantoflidia Per second )
Αν ειν το airsoft αφορμή, Και μ` αρνηθείς κυρα μου…
Ριπές θα ρίξω στο κενό, Για ν`ακουστεί η χαρά μου….
Δεν τ` απαρνούμαι το όπλο μου, Αν θες κατάλαβε το….
Οτι` κανα και πέρυσι, Θα κάνω και οφέτο…..
(Tasos: Έπος!)
8. Υπάρχει κάτι στο οποίο δεν αναφερθήκαμε (όσο σκεφτόμαστε μαντινάδα) και αξίζει μνείας;
Να μου στείλεις την διεύθυνση να σας στείλω ένα μπουκάλι τσικουδιά για τον χειμώνα!
Να είσαι καλά Δημήτρη!
